Al-Messiah: Paul Muad'dib
"Bu evrende bazı sorunların çözümü yok," dedi Paul. "Hiçbir şey yapılamaz. Hiçbir şey."
*
Dune bir maden gibi, kazdıkça sizi hayrete ve dehşete düşürüyor, keşif hiç bitmiyor, sürükleniyorsunuz, duramıyorsunuz.
Kitap biterken Neil Young - Ambulance Blues çalıyordu, gözlerimi kapattım ve ben ne okudum dedim, bu hüzün niyeydi, ne okudum ben?...
youtube.com/watch?v=9GqihwU...
Yaşadığımız hayatın anlamını bildiğimizi pek sanmıyorum. İnsanlığın yüzyıllarca bu konuda hüküm sürdüğünü gösteren bir emarede görmedim. Hırs ve daha fazlasını istemekten başkasını görmedik. Aklıma bu esnada 
Jack London ’un Ateş Yakmak kitabı geldi, Chaboute’un çizimleriyle hayat verdiği o dünyayı hayal ettim. Daha fazlasını istemek niye? Savaşların ve akacak kanın hep bir sebebi vardı, bu sebepte insandı, insan var olduğu sürece bu durum değişmeyecek, işte o yüzden kabul etmeli ve bu dünyada kötüye değil bir şekilde iyiye ve yaşama odaklanmalıyız. Nasıl yapacağımızı bilmiyorum, etrafınıza bakın, her bireyin bulacağı kendince bir neden, bir sebep, bir his olacak ve uyanacaktır. Neye mi, kendi kurtuluşumuza, içsel huzura, dünyadan daha fazlasını istememe özgürlüğüne, daha azıyla yetinme erdemine...
“Dune” okuduktan sonra, Dune Mesihi’ne başladım, aralıksız devam eden, bir an olsun durmayan bir kitapla karşı karşıya olduğum için okuma hızımı düşürerek devam ettim, ancak bu kadar sürdü, ikinci kitapta bitti. Devamında ne olacağını bilmiyor ve kestiremiyorum, kesinlikle bambaşka bir kitap. Sizi soktuğu havadan çıkmanız biraz zor, yaşıyor aynı zamanda hissediyorsunuz, hayal ederken; adımlarınızı kitapla birlikte karakterlerin dünyasında atıyorsunuz, bunu yaparken de aldığınız haz okumanın ötesine geçiyor, bu farklılaşma arka planda çalan müzikle beraber sanal gerçeğe dönüşüyor, bunu sadece kitapla yapıyorsunuz herhangi bir başlık takmanıza gerek yok, bu başlık sizin hayal gücünüz, bu gücü keşfedin ve kitap size hakim olsun, çölün tozlarını hissedin, suyu bulun, su ve yaşam sizinle olsun, bilgelikle aptallığın sınırlarında dolaşın, asıl özgürlüğün hükmetmek mi, yoksa huzur mu olduğunu deneyimleyin.
"İnsan uygarlığı ne kadar egzotik hale gelirse gelsin, hayat ve toplum ne kadar gelişirse gelişsin ya da makine/insan arabirimi ne kadar karmaşıklaşırsa karmaşıklaşsın, insanlığın gidişatının, insanoğlunun kaderinin bireylerin göreceli olarak basit eylemleri tarafından belirlendiği tek güç dönemleri mutlaka olur." #71047583
İlk kitaptaki diyalogların bu kitapta daha da geliştiğini görüyoruz. Özellikle din ve siyaset konusundaki diyaloglar ders niteliğinde işlenmiş, en kadim filozoflar karşılıklı atışma halindeymiş hissi yaratılmış. Ölmek üzere olan Platon’un etrafındakiler ile yaptığı konuşmalar aklıma geldi durmadan, ölüme giden bir insan için, ölümün aynı zamanda ölümsüzlük olduğunu hissettirmişti. Bu hikayede de bunu hissettim.
Kitaptan bahsedecek olursak bu kısımdan sonrası SPOILER olur, çünkü bir devam kitabı için konudan bahsedeceksek olayları biraz anlatmam gerekecek, kitabı okumayanlar burada dursun, üstteki yorumlar seriyi okumak veya ikinci kitabı okumanız için yeterli olsun, bundan sonrası da SPOILER haberiniz olsun.
12 yıl sonra…
İlk kitabın sonundan bu kitabına sonuna geldiğimizde Paul’un küçük bir çocuktan Mesihliğe, aynı zamanda İmparator olduğu döneme geçiş yapıyoruz ve evrene hükmettiği bir dünya görüyoruz, bu dünyada kendi kaderini mi yaşıyordu, ona bahşedilen kaderi mi yaşıyordu, seçme şansı var mıydı, yoksa zaten seçtiği kader bu muydu?
İlk kitapta konu edilen "cihad" sonunda gerçekleşiyor ve binlerce mürit Paul’un peşinden sürükleniyor. Düşmanlar saf dışı bırakılıyor, tamamen kendi himayesinde bir imparatorluk var oluyor. Babası Leto ölmüş, onun ölümüne sebep olan Harkonnen ailesinden intikam alınmış, çöl gezegeni için planlar devreye sokulmuş, "çocuk" planları yapılmaya başlanmış…
Paul’un ve Alia’nın gördüğü gelecek kehanetleri Paul’u huzursuz ederken daha da sorgulayıcı bir hal almaya başlıyor. İlk kitapta ölen Idaho bir şekilde geri dönüyor ve bu geri dönüş ona kurulan kumpasın, oynanan oyunların sadece biri, düşmanlar emellerine ulaşabilecek mi derken kitap bizi alıp götürüyor, nereden nereye geliyoruz haberimiz bile olmuyor, bir bakmışız kitap bitiyor…
Kahinler, gulamlar, fremenler, insanlar, bilim ve teknoloji, Tanrı ya da İnsandan yaratılmaya çalışılan, tapılan insan-Tanrı…
Her devrim tükenir, elbet bir gün tıkanır, her savaş sonunda biter, ta ki bir yenisi başlayana kadar. Paul’un İmparatorluğu da tıkanmaya başlamıştı, bunun hem kendisi farkındaydı hem de içten pazarlıklı, ondan nefret eden düşmanları farkındaydı. Geleceği gören bir insanın, kendi kaderini kendisinin tayin etmesini beklesek de Paul buna karşı çıkmaktaydı bunun nedenini okuyunca siz anlayacaksınız.
"İmparatorluklar doğarken amaçsızlıktan mustarip değildir. Ama kökleştiklerinde hedefleri kaybolur ve yerini anlamsızlaşmış ritüeller alır." #70507386
Paul’un kardeşinin karakter olarak yükselişine sahne oluyoruz, hem konuşma hem de hareketleri ile gelişen bir karakter, onun olduğu bölümleri okumak kesinlikle çok keyifli. Idaho ise başlı başına harikalar diyarı, dizayn ediliş şekli, büründürülen karakteri filmde çok merak ediyorum, izlemeye doyamayacağımız bir karakter olacağını düşünüyorum. Onun yanına eklenen Bijaz ise gerçekten boğmak isteyeceğiniz bir karakter olarak karşımıza çıkıyor, bu kadar akıllı olmak zorunda mı?
*Bir imparatorluk kuruldu, yaşayacak mı, yaşamayacak mı?
*Paul Muad’dib evrene hükmetmeye devam edecek mi, etmeyecek mi?
*Chani’den çocuğu olacak mı, olmayacak mı?
*Eski imparatorun kızı Irulan, yani Paul'un sözde eşi ne olacak?
*Alia bu evrende nasıl bir role sahip?
*Stilgar sadece Fremen mi, daha fazlası var mı?
*Idaho ihanet edecek mi?
Birçok soruya cevap bulacak, birçok soru da cevapsız kalacak, bir sonraki kitapta nelerle karşılaşacağımı çok merak ediyorum.
İncelemeyi yazmadan önce, Dune Çocuklarının ilk bölümüne göz attım, gerçekten durmuyor bu kitap, yine olağanüstü başladı ve merak içindeyim, siz bu satırları okurken ben üçüncü kitabı okuyor olacağım.
Okuyun, okutturun… Seriye devam… 10/10
“İnsan güçlendikçe yalnızlaşır. Sonunda gerçeklikle bağını yitirir... bu da onun sonu olur.” #70643708
··
672 görüntüleme
Eline sağlık Murat. Sayende bir kez daha Dune gezegenin o kumlu ve sıcak havasının içerisine tekrar girdim. Senin de incelemenin sonunda belirttiğin gibi, asla durmayan kitap. Seviyeyi sürekli yükselten, okuru merak içinde sayfadan sayfaya atlatan bir seri.
Bu kitabın en sevdiğim özelliği din, siyaset ve felsefe alanındaki cümleleriydi. Hayran olmamak mümkün değil gerçekten. Devamını bekliyoruz :)
Cevap yazmayı unutmuşum. :))) Evet, artık tekrar okuyorsun mesela, çölün daha da içindesin. Geç yorum yazmak daha iyi oldu. :)
2 sonraki yanıtı göster
Hem çok farklı ve garip bir dünya. Hem de her şey olmasi gerektiği gibi... seriye bayıldım
Serinin şu an dördüncü kitabını okuyorum, o kadar çok şey değişiyor ki tek değişmeyen şey kitabın özü, neyse ki beşinci kitapta çıktı, yakında son kitapta çıkacak ve İthaki sonunda seriyi bitirmiş olacak. Keyifle ve merakla okuyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.