Tezer Özlü'yü bu denli etkisi altına alıp eserlerinde isminden söz ettiren Pavese'yi çok merak edip araştırdım ve 1935 yılından 1950 yılına kadar yazdığı günlüklerinin kitap haline getirdiği Yaşama Uğraşı'nı alıp okumak istedim fakat satışı durdurulduğundan kitabı bulamadım ben de pdf olarak okudum. Kitabı bitirdiğimde Tezer Özlü'nün etkilenmesine şaşırmadım. Pavese de biraz Özlü'yü gördüm biraz da Plath'ı. Hayatının her anında intihar fikri var Pavese'nin yalnızca bunu eyleme dökmesi biraz zaman almış. Hatta bununla ilgili şu sözü okuduğumda beni çok etkilemişti: "İntiharı düşünen bir insan için en kötü şey kendisini öldürmesi değil, bunu düşünüp yapmamasıdır." Bir gün intihar edeceğinin bilincindedir fakat bunu yapacak cesareti bulamaz kendinde. Kitap içeriği o kadar dolu ki bolca edebi çalışmalar, kadınlar hakkındaki tutumlar, şiir ile ilgili eleştiriler görmek mümkün. Kitabın genelinde melankoli, korku, bunalım havası hakim. Kendini hep yalnız hisseder Pavese. Nitekim görüştüğü kadınlarla da bir sonuca varamaz. Sorguluyor hayatını bir 17 ağustos gününde. "Hayatımda çok daha umutsuzum, eskisinden çok daha şakınım. Ne biriktirdim? Hiç. Yıllarca boş verdim eksik yanlarıma, onlar yokmuşçasına yaşadım. Katlanmasını bildim. Yiğitlik miydi bu? Hayır, gerçek bir çaba göstermedim." Bu kadar umutsuzluk, bunalım ve yalnızlığın içinde büyük başarılar elde etmiş Pavese. Ülkesinin en büyük edebiyat ödülü Strega'yı almış. Sürekli bir intihar eğilimine şahit oluyoruz ama aynı zamanda bir uğraş içinde. Tıpkı kitabın adı gibi: Yaşama uğraşı. 27 mayıstı kesin kararını verdiğinde ve günlüğüne şunları yazar: "...Şimdi, kendime göre, girdabın içine girdim: güçsüzlüğümü seyrediyor, onu iliklerimde hissediyorum, beni ezen siyasal sorumluluğu yükleniyorum. Bunun bir tek çözümü var: intihar." Ve nihayet hayatının her anında sayıkladığı o sona yaklaşır. Torino'da bir otel odasında özel kağıtlarını yok ettikten sonra 21 uyku hapı alarak yaşamını sonlandırır. Günlüğüne yazdığı son sözler ise şunlardır: "Tiksiniyorum bütün bunlardan. Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım." Pavese değişik bir his bıraktı bana. Yaşamına bir otel odasında son vermesine üzüldüm belki de bu kadar yalnızdı o. bir otel odasında ölmeyi isteyecek kadar. Tezer Özlü yıllar sonra gider ve o otel odasında kalır. O anı canlandırmak ister gözlerinde. Pavese kesinlikle okunmalı, kitabı elimde olsaydı eğer kendimi bulduğum birçok satırın altını muhakkak çizerdim. Son söz Pavese'nin olsun: "Kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum."

Yaşama UğraşıCesare Pavese · Can Yayınları · 20152,033 okunma

··

322 görüntüleme

Esila su ⊹

@manyak46 ·

05 Mayıs 2020 18:09

Güzel bir inceleme olmuş elinize emeğinize sağlık🌼

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.