Lodos esintisiyle başlayıp , ilk düşen yağmur damlasıyla biten ve İstanbul'u çok iyi tanıyan Burhan Sönmez'in kaleminden çıkmış harika bir kitap Labirent. Boratin, Bek, Hayala, Efendi bir müzik grubunun üyeleri... 28 yaşında olan Boratin bir gün gözünü hastanede açar. Boratin geçmişe dair hiçbir şey hatırlamamaktadır, bir bellek kaybı yaşamaktadır. Arkadaşı Bek yanında olur, ona kendisini anlatır, ilgilenir. "Her insana bir geçmiş gerekirmiş, şimdi herkes bana bir geçmiş yaratmaya çalışıyor." s. 25 Bu arada insanın geçmişini unutmasının nasıl bir durum olduğunu okurken tanık oluyorsunuz adeta.İntihar sonucu hafızasını kaybeden bir blues şarkıcısının sayıklamalarıdan yola çıkarak hayatı sorguluyor okuyucu. Mesela" Ölümden sonra ne var, diyorlar. İnsan ölünce her şey biter mi, yoksa yeni bir hayat mı başlar? Üçüncü büyük icat böyle bir sorudur. Yanıtını kimse bilmez. Bir yanıt bulup inananlar vardır, inanmak başka, bilmek başkadır. Ölümden sonra bana ne olacak?" Çevreye dikkatli bakan Boratin, herkesin elinden geldiğince geçmişsiz yaşadığını, çalıştığını farkediyor, dünleri yok da sadece bugüne ait gibi yaşadıklarını düşünüyor. Geçmişi düşünmeye zorlamamak istiyor ama karanlıkta olan birine karanlığa bakma demek der gibi nereye dönse karanlıkta olduğunu farkediyor Boratin. Belleğini yitiren Boratin, hayatında olduğunu öğrendiği kişilerden hep çekinir çünkü o kişiye kötülük yapıp yapmadığını öğrenmekten korkar. Onu intihara sürükleyen yaptığım kötülük mü acaba diye hep sorgular. İnsan zihni bir labirent gibidir tıpkı kurgu kahramanımız Boratininki gibi. Bu labirenti çözmeyi, çıkışı bulmayı istiyorsanız Boratin'in elinden tutup bir yolculuğa çıkın öyleyse...

LabirentBurhan Sönmez · İletişim Yayınevi · 2018681 okunma

·

188 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu Polatkan