"Cəbhədən-cəbhəyə" əsərini oxuduqca, səhifələr bir-birini əvəz etdikcə, hər bir hadisə, olay fəhmli, o illəri yaşamış oxucuya tanış gəlir. Çox asanlıqla əsərin daxilinə nüfuz edir, hadisələri, insanları göz qabağına gətirə bilir, təsvir olunan Bakı həyatının içərisində yaxşı və pis cəhətləri, uğurlu və nöqsan tərəfləri təsəvvür etməkdə çətinlik çəkmirsən. Povestin inandırıcı olmayan səhnələri yoxdur. Düzdür, əsərdə bəzi məqamlarda publisistik ruh da özünü büruzə verir. Lakin hadisələrin maraqlı, ardıcıl düzümü elə məharətlə təsvir edilir ki, oxucu heç nəyin fərqinə varmır, nəticənin nə ilə qurtaracağını səbirsizliklə gözləyir. Ədibin romanında həyat (Bakı gerçəkliyi - B.B.) dinamik halda, ictimai mübarizə konflikti, yeninin köhnə ilə mübarizəsi gərgin şəkildə təsvir olunduğundan təbii ki, əsərdə müsbət obrazlarla bir sırada (nəinki bir sırada, üzbəüz döyüşən) bir çox mənfi tiplər də yaradılmışdır. Sözügedən mənfi tiplərin həm daxili, həm də xarici portreti sənətkarlıqla işləndiyindən oxucu onların bütün varlığı, "idealları" ilə tanış olur. Nasir inandırıcı bir qələmlə, onların çürük mənəviyyatlarını açıb göstərdiyindən, oxucu bu yaramazlıqların, vətən xainlərinin gec-tez sıradan çıxacaqlarına - həbs və ya ifşa olunacaqlarına inanır. İstər "İllər keçir"də, istərsə də "Cəbhədən-cəbhəyə" əsərlərindəki bu inandırıcılıq prinsipinin əsas səbəblərindən biri də çatışmazlıqlara keçmiş sosialist həyatının fövqündən baxılması, olayların yeniliyin mütləq qalib gələcəyi fonunda təsvir edilməsidir. Dövrün ideologiyasının icərisində olan və hər şeyi bilərək dərk etdiyindəndir ki, H.Seyidbəyli bu tipləri, təkcə mücərrəd anlamda mənfi olduqları üçün deyil, həyata qara ləkə olduqları üçün ifşa edir.

Cəbhədən CəbhəyəHəsən Seyidbəyli · Hədəf Nəşriyyatı · 201369 okunma

·

1 artı 1'leme

·

163 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceylan Mumoğlu