Aklımda bir kaç söz varken kitabı bitirmeden henüz; Erdal Öz'ün sunumu,Doğan Hızlan,Demir Özlü ve Turgay Gönenç'in Necatigil hakkında kaleme aldıkları yazıları(tümü kitabın başında bulunuyor) okumamışken tamamen kendi fikirlerimden oluşacak yorumumu paylaşmak istedim.Aslında çok da uzun tutmak istemiyorum.Çünkü kitabın başında duyduğum öfke sonlara yaklaşmışken artık başka bir açıdan bakabilme imkanı tanıdı bana.Ki iyi kitapların ortak özelliği de bu değil midir zaten? Öfke duydum çünkü eğer şiire yeni başlayan biriyseniz şiirler size göre değil kanımca ve size şiiri sevdirecek şiirler de değil.Ben bu duyguyu Özdemir Asaf okurken de hissetmiştim.Okurken ne okuduğunuzu anlamayacak sayfalar dolusu ne anlatıyor yahu diye kendinize ve şaire kızacaksınız.Ancak bu kızgınlık ve öfke duygusuyla beraber Edebiyat mezunu bir okur olarak kendimi alamadığım bir düşünce,iyi de bu adamlar Türk Edebiyatının,Türk şiirinin köşe taşları ve ben bu kadar iyi olan neyi anlayamıyorum,göremiyorum sorusu idi.Kitabın arka kapağında geçen bir bölüme rastgeldim okurken.Necatigilden alıntı: "Şiir bir sözcük yaratımıdır,bir anılar toplamıdır.Bir dili olabildiğince enine boyuna değerlendirme çabasıdır.Şiir sürekli verimlilik istediği için biz şiirin ve bütün boyutlarının sınırlarını denemek zorundayızdır.Ben şiirde en uç noktalara kadar gidip geldim." Kendi şiirine dair yaptığı bu açıklama biraz da olsa anlamaya başlamama yardımcı oldu.İçerde kalmaya çalışmıyor.Kendi deyimiyle"sözcüklerin bir çok anlamlarından yararlanarak böyle çokgen bir şiir sağlamayı" deniyor.Şiirde en uç noktaları arayıp bulmaya,hatta bir sınır var ise o sınırları itip genişletmeye çabalıyor.Bu açıdan bakıldığında anlamsız gibi görünen bu bi araya gelmiş sözcükler cümleler yığınını anlamlı kılmak daha kolay oluyor.Çünkü aslında asla anlamsız diyemeyeceğiniz dizeler bunlar.Fakat gerçekten şiire yeni başlayan şiirle hemhal olmayan şiire dışarıdan bakan,onu gereksizce romantize edip(kafiyeli sözlerden ibaret sayıp) aslında yaşamın ta kendisi olduğunu,yaşamı bize anlattığını hissedemeyen kimselere önermiyorum.Şiirde gurme denecek boyuta gelmek gerek.Çokça şiir kitabı okumak çokça şairi tanımak gerek şiirin dilinden anlayabilmek için.Onu başlangıçta belli bir kalıba oturtmuş kimselerin ondan faydalanması imkansız.Ancak okuyarak keşfederek yazarak kendi sınırlarını belirleyen ve asla sınırı olmayan bir yazın türüdür şiir.Bu esneklik bize bir çok imkan sağlar ifadenin sınırlarını genişletir fakat ifade nedir,soyut düşünme nasıl olur,sözcükleri hissi olarak nasıl algılarız kendimizi önce bu anlamda eğitmemiz gerektiğini düşünüyorum.

SevgilerdeBehçet Necatigil · Can Yayınları · 20211,055 okunma

·

16 görüntüleme

Neşe

@cefttennar ·

21 Mayıs 2020 17:14

Noktalama ve imla hatalarını düzelteceğim elbette : )

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.