Varolusculuk gibi edebiyatta cogunlukla agir islenmis bir konuyu adeta kahramaninin senaryosunu yazdigi bir sitcom komedisi tadinda islemesi ilk etapta kulakta kotu yankilaniyor olabilir. Ancak bana sorarsaniz bu ironik yapi, yazarin adeta cok sevdiginiz bir dostunuzla sohbet edermiscesine kendisini dinlettiren samimi anlatisiyla birlesince bu iddaali gorev hic sanildigi gibi kotu durmuyor metinde. Kitap kesinlikle varolussal kaygilara az biraz kafa yormus, bu felsefenin icine sindigi metinleri okumus okur kitlesini hedefliyor, bu metinleri okumamis bir okur icin hikaye herseyi olan ama elindekilerle mutlu olmayi beceremeyen bir insanin paradosi olabilir ki bana sorarsaniz bu cok yuzeysel bir okuma deneyimi sunar. BUNDAN SONRAKI KISIM SPOILER ICERIR Kitap kabaca 4 kisimdan olusuyor. Ilk kisimda kahraminimizin gunlugu uzerinden belirli bir yasam standartini asmis hayatinin, o standart icinde hic de hayal etmedigimiz aksaklikarina tanik oliyoruz. Ikinci kisimda kahraminin cevresindeki karakterlerin agzindan yazilmis mektuplardan olusuyor. Tabii o mektuplardaki anlatida, olay orgusu hikayeyi devraldigi yerden ilerlemeye devam ediyor. Ilk kisimda yazarin samimiyeti ve ironik diliyle cok defa kendiyle dalga gectigini gulumseyerek gozlemlesek de ikinci kisimda kahraminimiz tam anlamiyla hedef tahtasina oturtuluyor ve yuzumuzdeki o gulumseme hic bitmese de bir parca donup kaliyor. Acaba elestirilerin dozu biraz kacmis mi, cevremizin yargilamasi hep biraz daha acimasizdir zaten diye dusunceler kafam da ucusurken aklima Albert Camus nun Yabancisi da gelmedi degil. 3.kisima geldigimizde de kitabin bence climax ine ulasiyoruz. Ogreniyoruz ki o elestrileri baskalari yapmamis, mektuplari da kahraminiz baskalarinin agzindan kendine yazmis. Topluma rahatlikla atfedebildigimiz acimasizliginin dozu acaba, insanin kendine karsi acimasizliginin yanina yaklasamaz mi? diye dusundurtmuyor da degil. 4.kisimdaysa Proust vari bir sekansla kahraminimiz bir koku duyuyor ve ilk genclik askini hatirliyor ve biz de bu olayin ayrintilarini kitabin geri kalan dilinden bir parca farkli olarak, tatli bir ask romani okurmuscasina okuyoruz. Sonrasindaysa tekrar gunumuze gelip acik kalan kapilari kapatip hikayeyi bitiriyor. 4.kisimdaki ani gecis bende bir kopuklu hissi yaratmis olsa da, isledigi konunun bana cekici gelmesi, verdigi mesaja olan inancim ve dilindeki samimiyet sayesinde kitabi gayet keyifle okudugumu soyleyebilirim.

TerapiDavid Lodge · Ayrıntı Yayınları · 200324 okunma

·

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.