Ah Tolstoy seni okumak ne büyük keyif! Öyle sade, naif bir dilin var ki ve o bildik konuyu ölüm ve yaşam döngüsünü , duyguları o kadar doğal bir şekilde anlatmışsın ki.. kitap defalarca burdaki kitapseverlerce çok yönlü ve başarılı olarak incelenmiş zaten, üzerine söylenecek çok şey yok gibi.. Sadece bana hissettirdiklerinden kısaca bahsetmek istiyorum. Tabii onun için yine önce konusundan bahsetmeliyim :) Kitabın konusu , adından anlaşıldığı gibi , yüksek mevkilerde yer alan evli iki çocuklu , etrafı tarafından sevilip sayılan hakim İvan İlyiç’in 45 yaşında , adı tam da konulmayan hastalığı sonunda acı çekerek ölmesine ilişkin..kitabın ilk sayfalarında dostum dediği iş arkadaşlarının , İvan İlyiç den kalan boşalan koltuğa dair beklentileri, kendi basit hayatlarına dönme arzuları ve “nasıl olsa bizim başımıza gelmez “, şeklindeki ölümle yüzleşmeme hatta umursamama halleri anlatılıyor. Sonrasında İvan İlyiç in hastalığının seyri ve adım adım ölüme yaklaşması, ölüm korkusu ile cebelleşmesi anlatılırken, çocukluğundan, hukuk eğitimi döneminden, aşk meşk işlerinden , Evliliğin ve işinin o zamana kadar ona ne ifade ettiğinden, yani kısaca geçmiş hayatından da kısaca bahsediliyor. Kahramanımız hastalığın ve ölümün niye kendi başına geldiğini sorgularken ‘ niye , neden benim başıma geldi, ben her şeyi doğru yaptım , doğru yaşadım ‘ şeklindeki düşüncesi bana öyle tanıdık geldi ki. Sorgulanmaya değerdi.. Etrafındaki insanlara , ailesine , çocuklarına rağmen yalnız oluşu, başkalarının kendisine acımasını, şevkat göstermesini istemesi, kendisine dürüst davranılmadığını düşünüp öfkelenmesi, ölüme karşı acizliği de içimi fena burktu, ölümle buluşma sahnesi , son anda gelen acıma belki affetme hali..ne kadar yalın anlatılmış. Duyguları ifade etme şekli, gerçekten doyurucu geldi bana ...

İvan İlyiç’in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201945,4bin okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahududu06