Salinger, Çavdar Tarlasında Çocuklar kitabı ile tanıyıp o vakit pek beğenmediğim, haricinde hiç bilmediğim bir yazardı. Derken rafta bu kitabı geçti elime ve harika bir okuma serüveni yaşattı bana. Kitap, Franny ile Zooey adlı iki ayrı bölümden oluşan, toplamda 152 sayfalık novella tadında uzun bir öyküyü içeriyor. Salinger, Franny öyküsünü 1955 yılında, Zooey öyküsünü ise 1957 yılında New Yorker dergisinde yayımlamış, 1961 yılında ise birleştirerek kitap haline getirmiş. Hikaye, tümden bakılacak olursa, kalabalık Glass ailesi üzerine kurulu. Ama özünde ailenin çocukları, bilhassa en küçükleri Franny ve Zooey başrolde. Zira bunlar öyle sıradan çocuklar değil, küçükken bilgi yarışmalarına katılıp, ayrı ayrı dereceler almış, bu sayede ün yapmış, sıradışı yetişmiş, üstün zekalı çocuklar. Franny, ailenin en küçük bireyi,İngiliz Dili ve Edebiyatı okuyan kızı. Zooey ise kendisinden beş yaş büyük ağabeyi. Her iki kardeş de ağabeyleri tarafından, doğu felsefesi ağırlıklı birebir eğitimlere tabi tutularak, felsefi, dini ve edebi alanlarda açık ara fark yaratıp, gerek çevresindeki insanlardan gerekse yaşıtlarından sıyrılmışlardır. İlk bölümde Franny'nin okuduğu kitapların, hayata bakışına yansımasını gözlemliyoruz. Yaşadığı çevreyi, okulunu,insanlığı ve evreni sorgulamaya başlayan, mistik arayışlar içine girerek varoluş sancıları çeken Franny'nin, bu ruhsal bozukluk hallerini, ağabeyi Zooey'in yardımıyla aşmaya çalışmasını ise ikinci bölümde okuyoruz. Zooey'in ukala ve narsist olmasına rağmen bilinçli ve bilge bir kişilik sergilemesi için çok hoş bir detay olarak sunulmuştu. İkinci bölüme damgasını vuran kısım ise anne ile oğulun banyodaki konuşmalarıydı. Salinger, okuruna birtakım ögretileri (ki bunların başında Budizm,Sufizm, Hinduizm, Zen felsefesi, İsa anlatıları, İncil alıntıları geliyor) direkt verme çabasına hiç girişmemiş,günlük hayatın rutin diyalogları arasına nefis bir şekilde serpiştirmiş bunları. Karakterlerden birinin edebiyat okumasına paralel olarak da yer yer kitaplardan alıntılar yerleştirmiş. Büyük bir önyargı ile başladığım ama beni ters köşe yapan, her satırında bilinç akışı tekniğinin fazlasıyla hissedildiği bu harika kitabı, - yorucu ve zor olduğunu belirten bir antrparantez açarak - tüm okurlara ısrarla tavsiye ederim. ***Yani, şunu söylemeye yerden göğe hakkım olduğunu düşünüyorum bir yere kadar: Gerçek babaların hiçbiri - ne Tolstoy ne Dostoyevski ne de Shakespeare, Allah rızası için - hiçbiri bu kahrolası kelime tellallığını yapmadı. Bu herifler oturup yazdılar sadece. Anlatabiliyor muyum? ***Ego ego ego! Bıktım usandım.Kendiminkinden de,başkalarınınkinden de.Bir yere varmak,farklı ve ayrıcalıklı bir şeyler yapmak,ilginç biri olmak isteyen herkesten bıktım usandım.İğrenç bir şey bu.Kimin ne dediği umurumda bile değil! ***Dinsel hayat ve onun getirdiği bütün o acılar, çirkin bir dünya yarattığı için Tanrı’yı suçlama küstahlığını gösteren insanlara Tanrı’nın musallat ettiği bir şeydir. ***Ukalalardan, kendini beğenmiş insan yiyicilerden öyle usandım ki, avaz avaz bağırabilirim. ***Laf aramızda, sen neden sinir krizi geçiriyorsun acaba? Yani, bütün gücün kuvvetinle çöküntüye uğrayabiliyorsan eğer, neden aynı enerjiyi sapasağlam ayakta kalmak için harcamıyorsun? ***Eğer bir şairsen, güzel bir şey yaparsın. Yani, sayfanın mayfanın başından kalktığında, arkanda güzel bir şey bırakmış olursun.

Franny ve ZooeyJ. D. Salinger · Yapı Kredi Yayınları · 20202,012 okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seda