Birkaç Diyalog(Öncelikle sohbete başlamadan önce bunları okuyacak olan arkadaşlara uyarım şudur ki burada geçen sohbet kurgu ile beraber kitabın içeriğine oldukça yer vermektedir.)
SEMA: Merhaba yüce insanlar!
Sizler ile oturmak benim için efkara efkar katıp bir yandan da eğlencenin dibine vurmak demektir. Beni de aranıza aldığınız için minnettarım.
AGATHON: Yemeksiz olmaz buyrun sofraya dostlar. Ne konuşacağız şimdi biz?
SOKRATES: Bilgiyi konuşalım, dostluğu konuşalım, bizleri konuşalım işte. Akıtalım bilgilerimizi birbirimize konuşalım gösterişli bir şekilde. Rüyalar aleminden atlayıp gelelim gerçek dünyaya.
PHAIDIAS: O halde sevgiden bahsedeyim. Sevgi Tanrıdır, eşsizdir. Sevgi varsa güzellik vardır. Kötü bile güzel görünür insanın gözüne. Savaş olduğu yerde seven ve sevilen varsa insan çekinir sevdiğinden. Daha çok yiğit gözükmek ister. O zaman ne yapar bu insan? Egosunu şişirir de şişirir cesareti de coşar. Tutabilene aşkolsun ayol!( Ayol dememiştir be koskoca adam da işte:))
PAUSANIAS: Sevgi tek olmaz canlarım. Sevgi ikidir. Beraberinde bilgi ve erdemi de getirir çünkü dedim ya tek değildir. Birlik oldu mu kesinlikle değersiz değildir.
Araya müzik girdi. Ben ise hayranlıkla bakıyordum bu insanların söylediklerine. Nasıl katkıda bulunabilirim ki diye düşünürken daldım öylece içlerine.
SEMA: Ey güzel abilerim! Güzel konuşuyorsunuz da nedenler niçinler boğuşurken insan nasıl düşünsün?
Birden sözümü kestiler "sus konuşma!" diye bağırmasınlar mı bana? Sen dinle dediler dinle ve gör. "Sen bunları okurken düşünme bir de hele bir tamamen bitir sonra konuşursun."
Haklılardı da çünkü birisi bir şeyden bahsederken konu bir anda öyle buluşuyordu ki ortada aklınız almaz idi fikriniz şaşardı.
SOKRATES: Siz dediniz ki güzel olmayan sevgi yoktur eee o zaman bilgili olmayan bilgisiz midir? Alakası yok. İkisinin ortası da vardır. Güzel olmayan her zaman çirkin olmayacağı gibi sevgi de ne güzel ne çirkin ne iyi ne kötüdür. Hepsinin ortasındadır.
Sonra ben şöyle bir içim geçmiş sızmış kalmışım. İçki bünyeme alışkın değil tabiki ne olacaktı? Kendime gelince bir de baktım ki konular konuları kovalamış başka yere gelmişiz.
Dostluktan bahsediliyordu. Sokrates sorular soruyor kademeli kademeli cevabını aldığı şeyleri tekrar sorularla çürütüp yine orta yolu buluyordu.
İyi iyi ile dost olursa birbirlerini tamamlamamış olurlar. Benzer kişiler birbirleri ile dost olamaz zıt kişiler olur çünkü zıtlıkları ile birbirlerini tamamlarlar. Bu fikirde hepsi hemfikir olduktan sonra Sokrates bir anda diyor ki:
"Dost ile düşman nasıl aynı olsun?"
Devamında "ikisi birbirinin zıttı değil mi? O halde zıt olunca dost olmalılar aynı şey olmalı. Olmadığına göre zıtlıklar dost olamaz. Güzel ile kötünün dostu ne iyi ne kötü olandır."
Gel de hayran olma bu akıl yürütmelere. Öylece izliyorum işte ne yapayım.
SOKRATES: Burdan yola çıkarsak: Bilgiye varanlar artık bilgiyi sevmezler. Eee bilgi ile ilgilenmeyen zaten sevemez,bilgisizdir, kötülüğün içinde bulunur.
SEMA: O zaman bilgiyi arayanlar bilgiyi sevenlerdir diyebiliriz.
SOKRATES: İşte ne iyi ne kötü ne bilgili ne cahil ortası olmalıdır.
Şimdi başka pencerelere yöneldik. Dışarı baktık hep birlikte dostluk dedik kötülükle beraberdir, zıtlıklarla birliktedir. Eğer ki kötülük ortadan kalkarsa sadece iyi olursa, bu sefer dostluk da ortadan kalkar. Yani dostluk için her şeyi ile benzer her şeyi ile zıt olamayız.
Tüm bu konuşmalar ve yazılanların sonuna bu dönemden yıllar sonra yaşamış düşünürün benim için en anlamlı sözü ile kapatıyordum konuyu ve hepsi de hak verdiler bana. Gözlerine girebilmiştim sonunda ve uyandım gerçek dünyaya. Teşekkürler!
"Severim ruhu dolup taşanı, bu yüzden kendisini bile unutanı ve her şeyi içinde barındıranı; böylece her şey batışı olur onun."
Nietzsche/ Böyle Söyledi Zerdüşt
