Uzun zamandır bu kadar içime işleyen bir şiir kitabı okumamıştım. “Atilla Abi ne yaptın sen!” dedim okurken. “Bu kadar da güzel anlatılmaz.”
Okurken ummadığım yerlerimden vuruldum. Atilla İlhan’a kelimelerinden sarıldım. Bazı şiirleri tekrar tekrar okudum, içimdeki duyguların derinliğini hissettim.
Hani içinizi yiyen bir şeyler vardır ama kendinizi anlatacak kelimeler kifayetsiz kalır ya bazen, Atilla İlhan o kelimeleri harmanlayıp kifayetli betimlemeler sermiş önümüze.
Okuyan yara almadıysa bile yaralanmış gibi olabilir bir yerinden.
Düşündürür, alır maziye götürür, süründürür bizi bu kelimeler. O kelimelerin sahibi Atilla İlhan...
Çok sevdim, kısa süre önce tanıştım kendisiyle ve en çok bu kitabını dost bildim kendime.
Meraklısı İçin Bazı Alıntılar
️
Hangi yanıma dönsem seni bulurdum
İçimdeki lambanın kırıldığı anlar
️
Telefonda kaybolmak sesini beklerken
İnsan insanı yeniler doğrudur ancak
sevmek için geç ölmek için erken
️
İnsanı ancak kendisi tamamlar
içinde başka dışında başkasın
eksiğin fazlana elbet bulaşacak
öbürü sığacak bunun derisine
yoksa sabaha sağ çıkamazsın