Şimdi yüzünü asmayı bırak ve gülümse. İnsanlar bakıyor. Herkesin seni sevmesini istiyosan gülümse. Kimse hissiz olduğunu fark etmesin istiyosan gülümse. Alemin seni fark etmesini mi istersin? Gösterirsen alem gömüverir vallahi seni! İnsanların yaşadığı bu ‘cehennem’ yerindeki ikiyüzlülükleri katlanılmaz bulsan bile sadece gülümse ve güldür. Kısacası hayata tutunacak tutamağın şaklabanlık olacak. Bu kitap, otobiyografi niteliğinde yazarın hayatını ve hayattaki tutamağının ne olduğunu, sonunda da bu tutamağın işe yarayıp yaramadığını anlatan bir kitap. Hepimizin hayatta, farklı farklı tutamakları olabilir. Aylak Adam’daki Bay C., hayattaki en güzel tutamağın sevgi olduğunu söylemişti. Ancak gerçek bir sevgi bu hayatı katlanılır kılabilirdi. Bazılarımız da bu tutamağı arar fakat bir türlü bulamaz istediği şeyi. Onlara ‘tutunamayanlar’ deriz. İşte Dazai de baktı ki ailesinden farklı, olayları onların yorumladığı gibi yorumlamıyor; daha çocukken görmüş insan denen varlığın ikiyüzlü, şiddete meyilli, öfkelenince gerçek yüzünü ortaya çıkardığını: “ Sanki sadece ben farklıymışım gibi tedirginlik ve korkuya kapılıyorum. Çevremdekilerle neredeyse hiç konuşamıyorum. Neyi, nasıl söylemeliyim, bilemiyorum. Böylece aklıma gelen şaklabanlık oldu. Bu benim insanlarda son sevgi arayışımdı. ” (s.12-13). Şaklabanlık sayesinde insanlarla iletişim kuracaktı. İnce de olsa bir bağ kuracaktı onlarla. İç dünyası ölüyken, insanlara gülümsemeye devam edecekti. Sırf hissiz olduğunu anlamasınlar, insanlar beni fark etmesin, sessizce köşesinde durabilsin diye. Ama bu kolay değildi şaklabanlık yaparken tabii. Bazen hiç istemediği halde olayların merkezinde olabiliyordu. Oysa bir çocuk hiç mutsuzluğundan bahsetmezse fark etmez mi insan, çocukta bir sorun olduğunu? Damla damla kan veriyodu hayatından, hayatla olan mücadelesinde -ama kimse anlamamıştı o hariç… Küçükken kendi olamadığından yakınırken aslında büyüdükçe ‘ben’ olmanın da dehşet bir şey olduğunu anlamıştı. Çünkü insan kendine karşı bile tamamıyla samimi olamazdı… Ve intiharı başarıyla gerçekleşti sonunda Dazai’nin… Bizim o koca koca kitapları devirmemiz, iki satır samimiyet bulabilmek içindir, diyoruz ya bu kitapta iki satırdan ziyadesiyle var.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · Karakutu Yayınları · 200634,1bin okunma

··

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

seda