Bu zamana kadar okuduğum en ilginç otobiyografiydi... Annesinin evde sınırlı eğitimi hariç hiçbir eğitim görmemiş bir kızın Harvard'a kabul almasını, doktora yapmasını okuyoruz. Hızlı mı başladım biraz? :) Tara, Mormon bi ailede büyümüş bir kız, abileri ve kız kardeşi gibi. Yetiştirilme şekli hiç bize benzemiyor. Mormonlar hala kahve bile içmiyor, ne zararı olabilir ki değil mi? Her neyse böyle bir çevrede yetiştiğinizi düşünün. Babanızın boyunduruğu altındaki annenizden aldığınız sınırlı eğitim size ne verebilir? 9 yaşına gelene kadar kimliğiniz bile yok... Ebelik ve bitkileri tanıma sonucu anne evde güç kazanıyor ama yine de baba baskın ailede. Abilerin kimisi evden uzaklaşıyor, okumaya gidiyor. Tara da 17 yaşına geldiğinde abisinin yardımıyla sınava giriyor. İlkinde kazanamadıysa da güzel bir eğitim hayatı onu bekliyor... Üniversite ve yaz tatilleri arasında çok bocalıyor. Hangisi gerçek Tara? Okuyup, yazan, düşünen, sorgulayan Tara mı yoksa yazları babasına yardım eden, hayati tehlikesi olan beden işçisi olan bağnaz kız mı? Eğitim uğruna ailesini kaybettiği bir noktada düşünüyor: kim haklı? Dünyanın sonu geldiğine inanan ve sığınak yapan, benzin-silah depolayan, doktorlara inanmayan, devlete güvenmeyen babası mı yoksa öğretmenleri, okudukları mı? Bu ayrım çoğu insanı pes ettirirdi muhtemelen. Ama Tara ailesinin bu bağnaz ve dışa kapalılığını bir noktada bırakıyor, bırakmak zorunda kalıyor. Çünkü annesi bile onun kötü bir ruhun etkisinde olduğunu düşünüyor, sırf eğitim aldığı için, doktora yaptığı için. O ailede yetişip doktor ünvanı alabildiği için... Zor bir hayatı olmuş ama kendi kaderini de resmen kendisi yazmış. Çok etkileyiciydi, bunca övgü almış olması şaşırtıcı değil.

TalebeTara Westover · Domingo Yayınevi · 20193,175 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yagmur