Kitabın adından da anlaşılabileceği gibi kitap Aziz Nesin’in Bursa’ya sürgün edildiği zaman (sürgün edilme sebebini yazmıyorum ki kitabı okuyacaklara sürpriz olsun, ama şu kadarını söyleyebilirim ki çok eften püften bir sebep) yaşadıklarını anlatıyor. Bu yaşadıklarının birçoğu ise oldukça trajikomik. Yani tam olarak “gülüyoruz ağlanacak halimize” durumu. Kitabın ilk yarısındaki hikayeler çok güzeldi, eğlenceliydi, zevkle okudum. Sonraki hikayelerinin sadece bazılarını beğendim. Çünkü geriye kalan hikayelerde bana göre gereksiz olan tiplemelerin saçmasapan halleri hiç ilgimi çekmedi. Bu tipleri ben okurken bile çekemedim, yazar o tipitiplerle muhattap olmaya iyi dayanmış doğrusu. Kitabın sonundaki mektuplar ise en sıkıcı bölümdü benim için. Çünkü sadece yazarın mektupları olunca birçok şey havada kaldı. Karşı tarafların yazdıkları da olsa belki bu kadar havada kalmazdı. Bir de mektupların içerikleri genel olarak ilgimi çekmedi. Çünkü genel içerik yazı/para gönderme üzerineydi. Kitapta benim için en can sıkıcı kısım bir ailenin parçalanmasıydı. Yazarın çocuklarını, karısını özlemesi, buna karşılık karısının bir zaman sonra yazarın mektuplarına karşılık vermemesi ve bu durumun yazarı perperişan etmesi dikkatimi çeken en önemli yerlerdi. Bir tarafta inandığın doğruları ve gördüğün yanlışları herkesin bilmesini istiyorsun, ki bu yanlıştan dönülsün, diğer tarafta ise sırf bunları yazdın diye ceza olarak ailenden ayrı kalıyorsun ve her şey berbat oluyor. Gerçekten çok zor bir durum. Yani yazmasan olmaz, yazsan yine olmaz, sonuçta bir yerlerden mutlaka bir şeyler kopup gidecek, ha öyle ha böyle fark etmiyor. Sonuç olarak, yukarıda da bahsettiğim gibi kitapta anlatılanların çoğunu beğenmediğim için kitabı da ne yazık ki beğenemedim. Oysa kitaba başlamadan önce beğeneceğime %90 emindim. Çünkü bundan önce okuyup yazarla tanıştığım “Nah Kalkınırız!” kitabını çok sevmiştim. Kitabı pdf okudum, pdf kitap okumayı sevmediğim için kitabı beğenmemiş olabilir miyim diye düşünmedim değil ama o zaman bu kadar beğenmemezlik yapacağımı sanmıyorum. Ayrıca kitapta anlatılanlar bana çook uzak geldi, çünkü önceden hiç yaşamadığım, tanık olmadığım sadece bir yerlerden dedikodu gibi duyup geçtiğim şeylerdi. İşte bu yüzden kitaba kendimi tam manasıyla veremedim, bir başka deyişle kitabın içine giremedim. Betimlemeler fazla olsa belki bu durumun tersi yaşanabilirdi ama sanırım yazarın tarzı bu değil. https://1000kitap.com/Nordavind, https://1000kitap.com/Sultanalp kitabı tavsiye ettiğiniz için ikinize de çok teşekkür ederim. Şu ana kadar beğenmediğime üzüldüğüm tek kitap bu oldu sanırım.

Bir Sürgünün AnılarıAziz Nesin · Nesin Yayınevi · 20171,284 okunma

··

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Medine