Hadi gelin biraz masallar, büyülü gerçekçilik akımı ve bir hikayeyi muhteşem kılan unsurlar hakkında konuşalım. Bir yazarın, anlatmak istediği düşünceyi nasıl usta satırların ardına gizleyebileceğinden bahsedelim. Karakter yaratmaktan konuşalım mesela; kurgusal, yalnızca zihin ürünü isimler okuyucuya nasıl sevdirilir, bulundukları mekanlar nasıl hikayeye hizmet eden birer silaha dönüştürülür? Bir metin, insanın kalbine nasıl dokunabilir? Ya da tüm bunları uzun uzun anlatmak yerine, Neil Gaiman diyelim geçsin... Koralin, artık bir edebi akım değil edebi tür haline gelmiş büyülü gerçekçilik türünde bir Neil Gaiman masalı. Her açıdan harika, pek çok açıdan kusursuz ve birkaç yönden türünün en iyisi bir şaheser. Koralin, ailesiyle yeni taşındığı evi ve evin çevresini keşfetmeye çalışan küçük bir kızdır. Sıra dışı komşular, bahçedeki gizemli kuyu, üst katı mesken tutan fareler ve ardında, örülü bir duvardan başka bir şey olmayan, annesinin sürekli kilitli tutmak istediği o kapı. Küçük kız bir gün annesi dışardayken merakına yenik düşerek anahtarı kapıp kilitli kapıyı açar ve ardındaki duvarın yerinde yeller estiğini görür. Kapkaranlık tünele adım atar ve tünelin sonunda kendini tekrar evinde bulur. Fakat bazı şeyler değişmiştir. Örneğin, kendilerini Koralin’in yeni anne babası olarak tanıtan ve gözlerine düğmeler dikilmiş kişiler gibi... Koralin, hem bu pek de farklı olmayan sıra dışı dünyada ipuçları arayacak hem de sevdiklerini kurtarmak için planlar yapmak zorunda kalacaktır. Kitap, bir nesneye ya da duyguya saplantılı şekilde bağlı olmayı, aşırı aidiyet duygusunu eleştiriyor ve bunu da çok başarılı bir kurguyla yapıyor. Başta sona yaratıcı, farklı ve eğlenceli. Hayal gücünü okşayan ılık bir rüzgar gibi... Herkese öneririm.

KoralinNeil Gaiman · İthaki Yayınları · 20192,040 okunma

·

170 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uraz Sami İşsever