Mutfak! Kitapta yer alan iki uzun novelladan birincisinde çok küçükken anne babasını, sonrasında da büyükanne ve büyükbabasını kaybeden bir üniversiteli genç kızın kendisini bu yas döneminde mutfağa kapatmasıyla başlayan bir dramatik örgü söz konusu. Karısını kanserden kaybetmiş ve sonrasında bir daha aşık olmayacağına karar veren bir transeksüel baba ve oğuldan oluşan bir başka aile ise bu genç kızı yanlarına alırken olaylar bu genç kızın kendilerine yemek yapmasıyla ilerlemekte. Yekpare bir aile olurlar ama sonunda bu ailenin transeksüel ebeveyni de homofobik bir birey tarafından öldürülene dek. Sonrası duygusallık dolu anlar... Novella boyunca neden mutfak diye düşündüm durdum. Mutfak neden yasın simgesi ve hatta şifa merkezi olarak kabul edilebilir? Düşünelim... * Genellikle kadınlar olarak bizler kafamız çok yoğun olduğunda veya gergin olduğumuz anlarda yemek yapmak veya temizlik yapmak içim mutfağa koşarız. Mutfakta pişen yiyeceklerin kokusu, sıcaklığı, paylaşılması ve bir şeyleri var edebilme hissi bize iyi gelir. Terapidir ve derdimizi unutturur. * Mutfak, annenin mabedi gibidir. Mutfağa giren kişi, annesi hayattaysa buzlukta da olsa annesinin kendisine bıraktığı minik yiyecekleri görerek ruhsal olarak annesiyle bağ kurar. Anne ile beraber yaşanıyorsa zaten annenin elinin izi her yerdedir mutfakta. Bu yüzden annenin kaybının ardından onun izlerini aramak için izlenecek ilk yol mutfağa çıkar denebilir. * Evin bazı odaları- misafir odası gibi vs.- çoğu zaman atıl ve yaşamayan yerlerdir. Oysaki mutfak her daim canlıdır, hayat doludur, kavga da olsa kahkaha da olsa bir hayat izine rastlanan yerdir. Evde bir can varsa mutfakta da devam eder bu canlılık. Ailesini kaybeden genç kızın mutfaktaki buzdolabının yanına yatağını sermesi ve buzdolabının sesini dinlemesi bu sese duyulan dolayısıyla canlılığa duyulan özlemdir belki de. * Mutfak, sırlar odasıdır. Çocukların anneleriyle veya annelerin diğer kadınlarla sırlarını paylaştıkları yerdir. Özeldir. Anılar denizidir... * Mutfak, yemek merkezidir. İnsan yemek yediğinde ve sevdiklerine yemek sunduğunda mutlu olan bir varlık. Bu yüzden mutlulukla bağı olan bir mekan olarak kabul edilebilir. Hem karnı hem ruhu doyurur. Görüldüğü gibi hayattan bağını koparmak ile koparmamak arasında bir ikilem yaşayan ana karakterlerin hayata tutunmalarını mutfak ekseninde işleyen yazar çok ince bir detaya değinmiş bence ve gayet etkileyici. Diğer hikaye olan “Ay Işığı Gölgesi” olağanüstülüğü o kadar normalleştirmiş ki insanı inandırıyor gerçek ve düşün birbirine bu kadar yakın olabileceğine. Yumuşacık, nahif, sade, abartmayan ama yüreğe işleyici bir dille kayıplar ve ölüm üzerine umut verici biçimde insanı etkiliyor bu öykü de. Yemekler konusunda Japon yemeklerine aşinalık sağlayan ama kendi adıma asla denemek istemeyeceğime emin olduğum tatlarla örülü bir mutfak algısına sahip oldum kitap sayesinde. Aslında yemekler bile mutfak ile bağlantılı. Damak tadımız, benliğimiz, kültürümüz, beğenilerimiz... Daha ne noktalar vardır fark edemediğim. İnsana umut veren bir kitap olarak yazarın 24 yaşında gencecik bir yaşta böyle bir eser vererek ödüller kazanmasına aracı olduğu için keyifle okunası bir kitap denilebilir.

MutfakBanana Yoshimoto · Arion Yayınları · 1998502 okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem