Araya özel günlerin girmesiyle okuma tempomun düşmesine denk gelen “Bülbülü Öldürmek” yazarın cümlesiyle ele alındığında “istediğin kadar saksağan vur vurabilirsen ama unutma, bülbülü öldürmek günahtır” sözleri kitabın bir ayrım, ötekileştirme ve yalnızlaştırma teması üzerine hikayelendiğine ipucu oluyor. Burada saksağan “siyahiler”, bülbül ise “beyazlar”. Beyazların sinirleniyor olması bile siyahileri öldürmek için yeterli bir sebep. Amerika’nın güneyinde küçücük bir mahalleden dışarı çıkamamış bir avuç insanın ÖNYARGI yüzünden el birliğiyle bir siyahiyi nasıl ölüme götürdükleri ama bu durumdan kendilerine zerre hata ve pay çıkarmadıklarını küçük bir kız çocuğunun gözünden okuyoruz kitapta. Küçük kız (Scout) yaşına ve bulunduğu çevreye rağmen gözlemleri iyi olan, çocuk vicdanının doğruluğunu saklayamayan, “aslında her insan yalnızca insandır” sözleriyle ayrışmaların sebebini anlayamayan anlatıcı kahramanımız. Kitapta çekici olan tüm ayrışma konularının iç içe harmanlanarak bir çocuğun ağzından çıkıyor olmasıdır. Bu konular kadın-erkek, zengin-fakir, okumuş-cahil gibi gibi aklınıza gelebilecek her şey. Ve yazar bunları çok sade, tıpkı kendi hayatımızın içindeki haliyle hem göze batan hemde rahatsız etmeyecek şekilde yazıya dökmüş. Kitabın ilk bölümleri olabildiğince sıkıcı hadi artık gir konuya diyerek geçiyor fakat bir süre sonra yazarın amacının “normal yaşantınıza alıştınız hiçbir şey gözünüze batmıyor, birde benden okuyun bakalım” gibi bir farkındalık yaratmak olduğunu düşündüm. Keyifle okudum. Komik gelebilir ama bizim “dam üstünde saksağan vur beline kazmayı” atasözümüzle de bağdaşır mı dersiniz?

Bülbülü ÖldürmekHarper Lee · Epsilon Yayınevi · 202072,4bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze AKYOL