Gökhan: Bir adın kalmalı geriye Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde Aynaların ardında sır, Yalnızlığın peşinde kuvvet. Evet nihayet bir adın kalmalı geriye Bir de o kahreden gurbet. Sen say ki ben hiç ağlamadım, Hiç ateşe tutmadım yüreğimi, Geceleri koynuma almadım ihaneti, Hele nihavend, hele buse hiç geçmedi aklımdan Ve hiç gitmedi...

Bir adın kalmalı geriye Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde Aynaların ardında sır, Yalnızlığın peşinde kuvvet. Evet nihayet bir adın kalmalı geriye Bir de o kahreden gurbet. Sen say ki ben hiç ağlamadım, Hiç ateşe tutmadım yüreğimi, Geceleri koynuma almadım ihaneti, Hele nihavend, hele buse hiç geçmedi aklımdan Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın İçimin nehirlerinden. Evet yangın, Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan, Evet kaybetmenin o zehirli buğusu, Evet isyan, Evet kahrolmuş sayfaların arasında adın. Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı. Bu sevda biraz nadan, Biraz da hıçkırık tadı, Pencere önü menekşelerinde her akşam.. Dağlar sonra oynadı yerinden Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca. Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı. Yani ben seni sevdiğim zaman, Ayrılık kurşun kadar ağır, Gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın. Yine de, Bir adın kalmalı geriye Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde. Aynaların ardında sır, Yalnızlığın peşinde kuvvet, Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye, bir de o kahreden gurbet.. Beni affet, kaybetmek için erken, sevmek için çok geç...

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan