Daha önce birçok kez casus filmleri izlemiştim ama hayatımda ilk defa casus romanı okuma fırsatım oldu. Benim için çok farklı bir tecrübeydi Son Casus. Yazarımız John Le Carre dünyada çok bilinmesine karşın ülkemizde pek tanınmıyor. Buna rağmen kitapları yine de çeviren ve bizim okumamıza sunan Alfa Yayınevi’ne teşekkür etmek istiyorum. Gelin incelemeye geçelim. Kitapları anlayabilmemiz için öncelikle yazarlarını anlamamız onların yaşamlarına bakmamız gerekiyor diye düşünüyorum. John Le Carre’nin yaşamına baktığımızda İngiliz Dış İşleri Bakanlığında çalışıtığını ve MI6 de ajanlık yaptıktan sonra emekli olup casusluk, ajanlık ile ilgili romanlar yazmaya başladığını görüyoruz. Hatta İngiltere’de romanları en çok sinemaya aktarılan yazarlardan birisi. Romandaki ana karakterimiz Magnus Pym’in yaşamı yazarımızın yaşamıyla çok fazla benzeşiyor. Onun da küçükken annesi hayatında olmamış, onun da babası ile sıkıntılı bir ilişkisi olmuş ve o da çok çapkın birisiymiş. Kitap çok yavaş başlıyor hatta ben dedim ki “Aman Allah’ım yandık ya eğer böyleyse ben bu kitabı nasıl bitireceğim?” ama neyse ki endişelerim boşa çıktı ve birkaç bölümden sonra hikaye açıldı. En sonuna gelindiğinde ise keşke bitmeseydi bile dedim. Kitabı okurken farklı bir tür okuduğumu her sayfasında hissettim. Çünkü ben genelde bilim kurgu veya fantastik daha çok severim ama arada bir farklılıklar da gerekiyor. Kitapta çok yerli yerinde psikoloji, insanı içine alan bir gerçekçilik var.Karakterlerin dilinden çok iyi anlayabiliyoruz halbuki hangimiz casusluk yaptık ki dimi yani en azından ben yapmadım. Son olarak bir sorgulama yaparak bitirmek istiyorum yazımı. Politikacılar destekliyor diye, kanun adamları görmezden geliyor diye yanlış, yanlış olmaktan çıkar mı? İnsanın vicdanı da yoksa geriye neyi kalır ki?

Son CasusJohn Le Carré · Alfa Yayınları · 201524 okunma

··

178 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kemal Berkay Buran