Ayn Rand'ın okuduğum 4. kitabı. Romanları kadar iyi mi diye çok merak etmiştim. Onlar kadar olmasa da kitabı beğendiğimi söyleyebilirim. Kitap alışılmışın ötesinde bir yapıya sahip. Tiyatro niteliğinde yazılan bu eser bir mahkeme ortamında geçiyor. Jürisi ise seyirci. Tiyatro zemininde oynanan oyunda seyircilerden bir grup sahneye jüri olarak çıkıyor, tiyatro sonrası bir odaya çekilip aralarında bir karara veriyor daha sonra tekrar salona dönüp sonucu bildiriyorlar ve eser bu şekilde tamamlanıyor. Ama sadece seyirci değil biz de değerlendirelim diye kitabın sonuna iki farklı son yazılmış. Yani okurken davada sanığın suçlu mu suçsuz mu haklı mı haksız mı olduğuna biz karar veriyoruz. Dava çok yönlü bir dava. Yani sadece eylemlerin sonucu verilen karara etki etmeyecek. Kitabın sonunda önünüze somut bir suça göre vereceğiniz bir karar çıkmayacak bu yüzden sıradan bir dava değil. Kitabı kapattığımızda sanığın eylemlerini tartacak ve sonucuna kendi düşünce dünyamızda oluşturduğumuz değerlerle birlikte karar vereceğiz. “Bu vakada duruşması görülen kim? Karen Andre mi? Hayır! Sizsiniz sayın jüri üyeleri. Bu sizin duruşmanız. Kararınızı açıkladığınızda ruhunuzu gözler önüne sermiş olacaksınız.” Burada Rand seyirciye olduğu kadar bizlere de sesleniyor. Ne çarpıcı bir son değil mi? Ben kararımı verdim sizler de sanığı hapse mahkum etmek ya da özgürlüğünü vermek için bir seçim yapmak istiyorsanız bence kitabı okuyun :D Rand okudukça felsefesinden soğumamanın bazen tiksinti duymamanın elde olmadığını da görüyorsunuz. Ayn Rand'ın kitapları Abd'de incilden sonra en çok okunanlar diye biliniyor. Karakterleri Tanrı gibidir. İstediklerini yapmak için hiçbir şeyden çekinmezler. Bunu söylerken hırsızlık yapmalarından insanlara zarar vermelerinden bahsetmiyorum. İnsanlığın üzerinde birleştiği değer yargılarına göre karar veren karakterler görmenin zorluğundan bahsediyorum. Bir yandan hayranlık uyandıran bir yandan da iğrendiren ilginç karakterler bunlar. Şu ana kadar okuduğum 4 kitabın ikisinde kitapta sevdiği kişiye zorla sahip olan başkarakterler var. Birinde de kendini teslim edip ruhunu sattığını söyleyen bir karakter vardı…Kitaplardaki karakterleri dikkate alıp ortak noktaları üzerinden bir değerlendirme yaparsanız dünyanın en tehlikeli felsefeleri arasında olduğunu çıkarabilirsiniz. Yani ben öyle görüyorum. Bu kitapta da nisbeten bunları hissedebiliyorsunuz. İnsanlara hükmedip doğayı tahakküm altına almanın haz verdiği kapitalist karakterler. Kitapları iyi bir kurguya sahip olsa da korkutucu bir arkaplanı var. Dünyada böyle karakterleri ancak ABD’de görürüz zaten. Kitabın bu yanlarını da görerek okumakta fayda var. Ha bu arada ben kararımı verip onu yargıladım ve suçlu buldum karakter şu an Silivri cezaevinde. Gardiyana da dedim ki "buna ne yemek ne su vereceksiniz burada kalsın da aklı başına gelsin." Bakalım siz ne karar vereceksiniz :D

16 Ocak GecesiAyn Rand · Plato Film Yayınları · 2003253 okunma

··

380 görüntüleme

Bilal Günaydın

@bilalgunaydin ·

03 Eylül 2020 13:00

"Ben" olmanın zorluğu vardır. Herkes ne kolayca işleyebilir ne kolayca kaldırabilir. Bu yüzden Ayn Rand mükemmel bir yazar. Bu yüzden kalıplara sığmayan bir yazar. "Ben" olmayı o kadar doruk noktada işliyor ki kurguladığı karakterlere sıradan bir et yığını gibi davranıyor, ruhlarını Tanrılaştırıyor. Derdi hiçbir zaman vücutlar, ahlaki normlar, insanların tamamı olmadı. Savaştığı şey "asalak"'lardı. Ayn Rand'ın üretkenliği, bağımsız bireyi övdüğü, ön plana çıkardığı karakterlerin tam tersi Oblomov'dur. Taban tabana zıttırlar. Bu yüzden bu kadın çok değerlidir. Bir dini olsaydı kesinlikle üretken bir beyne tapıyor olurdu. Seviyorum bu yazarı. Tüm eserlerini okuyacağım. Kalemine sağlık kardeş

Serhat

@Bilmukavemat ·

03 Eylül 2020 13:10

Oku kardeş bir şey mi söyledik? Kurguladığı karakterler hayal dünyasından çıkmadır. Bu yüzden de çok az dikkate alınmıştır. Felsefe kitaplarında da pek az görülür.

2 sonraki yanıtı göster

Anna K.

@Kusmantolu ·

03 Eylül 2020 13:14

Ben yazarın YouTube'da bir röportajına denk gelmiştim, yanlış hatırlamıyorsam yaşamak üzerine bir konuşmaydı. Kişinin başkaları için değil sırf kendisi için yaşaması gerektiğinden vs. bahsediyordu. Bilmiyorum, bencilce gelmişti açıkçası.

Serhat

@Bilmukavemat ·

03 Eylül 2020 13:19

Doğrudur :) Böyle bir felsefesi var :) Onun için herkes böyle olursa dünya kendi sonunu kendi getirmiş olur diye düşünüyorum ama yine kitapları güzeldir. Karakterleri çok sağlamdır. Hiçbir şeyden taviz vermezler. Bu kitapta da tiyatronun oynatım aşamasında bazıları tarafından küçük değişiklikler yapılmış diye çıldırıyor yazar. Nefretle bakıyor benim yazdığım oyun değil diye unutmak istiyor ve senelerce görmek istemiyor :D Ama en son tekrar düzeltebiliyor sonra ve muradına eriyor :)

2 sonraki yanıtı göster

KitapSs

@ZeynepBelgis ·

04 Eylül 2020 22:40

Sanırım felsefi bir olayı hikayeleştirme gibi bir şey olmuş, yani biraz vicdani bir karara bağlama ya da benim doğrum ile sizin doğrunuz bir mi? Buna vicdan mı karar verir, bakış açısı mı? Merakım uyandı. Okuyacaklarım arasında. Kaleminize sağlık, başarılı bir inceleme merak uyandırması açısından. Teşekkür ediyoruz..😇

Serhat

@Bilmukavemat ·

04 Eylül 2020 22:46

Yazar kitabın girişinde felsefi bir eser olmadığını söylüyor. Ama yine de Ayn Rand kendi dünyasını yansıtmış bunu reddetmek doğru olmaz. Vicdandan çok bakış açınız karar verecek. Spoiler olmasın diye açmayayım da okuyun yani çok güzeldir :D ben teşekkür ederim ne demek

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.