Oyunbaz tanrının destansı hikayesi beni derinden etkilemedi. En azından ilk başta. Destansı hikayesi dendiğinden açıkçası Loki’nin daha hüzünlü bir hikaye anlatmasını beklemiş olabilirim. Bu yüzden okurken heyecanımı kısa bir süre içinde kaybettim. İçerisinde daha çok ajitasyon bekliyordum mesela! Bana bunu yaptıkları için böyleyim gibi psikolojik şeyler… Aslında içinde bolca var ama ben daha ciddi bir anlatım beklemiştim. Beklentilerimi bir kenara bırakıp yeniden okumaya başladığımda ise kitap eğlenceliydi. En azından mitoloji sevenler için hem akıcı hem de sıkıcı değil. Sayfa 120 den sonra sanırım benim için oldukça akıcı geçti. O sayfaya gelene kadar ise bocaladım ve anlatıma alışmaya çalıştığım için ara verdim sanırım… Kitaba gelirsek; tartışmak istediğim o kadar çok şey var ki! Ve hiç birisi Loki hakkında değil. Diğer tanrılara olan sinirim hakkında haha! Loki bildiğimiz gibi kötü, fitne seven ama bir o kadar da zeki bir tanrı değil mi? Bu kadar zeki olmasa çoktan alt edilmesi gerekmez miydi? Neden kimse bir kez olsun zekasını takdir etmedi yahu? Açıkcası ben kitabı okurken zekasına hayran kaldım. Kendisine de öyle. Loki diğer tanrıların aksine bana hep daha gerçekçi gelmiştir. belki de diğerlerinin bana hep zorlama iyi tanrılar gibi gelmesindendir…Hepsine baktığımızda gösteriş meraklısı, kibirli ve cezalandırmaya oldukça düşkünler. Yani… Ne demek istediğimi umarım anlatabilmişimdir… Kötü ama zeki karakterler hep ilgimi çekmiştir ve her zaman kötü olmadan önce yaşadıkları olayları okumak, izlemek de öyle. Bu kitapta da aynen bunu bekledim aslında ama Loki zaten Lokiydi. O sonradan kötü olmadı. Doğası buydu. Sonuçta en başında Odin değil miydi Loki’yi kendisine mahkum eden? Kaosu çağırıp düzenli bir ortam bekleyemezsiniz değil mi? O yüzden Loki’ye kızmak anlamsız. Ve Odin sen yok musun sen?! En az sevdiğim tanrı şüphesiz ki sensin.

Loki'nin MüjdesiJoanne Harris · İthaki Yayınları · 2019692 okunma

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melisa ispir