Hitchcock'un filme uyarladığı romanlar arasında epey geç okuyup tamamlayabildiğim bir kitap oldu Trendeki Yabancılar. Patricia Highsmith'in ilk romanı olan yapıt bütün ününü romandan bir yıl sonra çekilen filme borçlu. Bir ilk roman genelde ya hata ve eksiklerle doludur ya da muhteşemdir. Highsmith ikisinin arasında bir yerde kalmış. Toplum gözlemlerini hikayeye aktarmak ve sınıf çelişkisi, suça karşı umursamazlık, yasanın bağlayıcılığının gevşekliği gibi temaları polisiye bir romana aktarmaya çalışırken hikayeyi işletebilmeyi unutuvermiş. Romanın cinayetleri değiş-tokuş etmek şeklinde özetlenebilecek başlangıç noktası hayli göz kamaştırıcı iken bir türlü bu fikri derinleştirememiş ve onlarca sayfa boyunca debelenip durmuş. Tomris Uyar'ın sinemanın ne olduğu konusunda epey kafası karışık ve Hitchcock sinemasından zerre bir şey anlamamış olduğunu kanıtlayan sonsöz bölümü romanın kendisinden daha ilgi çekici olmuş diyebilirim. Uyar, romanın Amerikan toplum eleştirisinin filmde Hitchcock ve Chandler tarafından tersyüz edilmesinden şikayetçi. Oysa Hitchcock ve içinden çıktığı kuşak toplumu birey üzerinden eleştiren ve aslen toplumla da pek alışverişi olmayan bir üst topluluk. Highsmith'in giriş bölümü hariç bu vasat romanını ele alması da Hitch'in her zaman (Psycho hariç) yaptığı orta kalite bir hikayeyi sinematografik bir şekle sokmak alişkanlığının ürünlerinden biri. Öte yandan sansür derdi bir romana oranla çok daha yüksek olan '50'ler Hollywood'unda Bruno gibi Oedipus kompleksinden mustarip, bastırılmış eşcinsel kimliğiyle var olan bir karakteri "çaktırmadan" işlemek gibi bir yükü de başarıyla sırtlamış bir film var ortada. Higshmith'in bu hafta okuduğum Köpeğin Fidyesi romanı çok daha başarılı ve kuvvetli idi.

Trendeki YabancılarPatricia Highsmith · Metis Yayınları · 1991164 okunma

·

270 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammed Tiryaki