GÖZYAŞI KABI
"Hasta yakınlarında gözyaşları tükenmez,en çok sahip oldukları şeydir. Gözlerden yüreklere giden yolda,ağız kenarlarında yakalayıp tadına da bakılabilir. Ekşimsi ve tuzlu. Kimileri çayına karıştırır dalıp giderken karşı diyarlara, hastası iyiyken yaşadıkları gelir gözüne, simaları bir yay gibi gerilmişken boşalıverir ve yerini tatlı bir gülümseme alır. İşte tam o anda gözyaşları kesilip hayata tekrar dönülür."
"Kapıdaki gözyaşlarının kuruması lazım evlat, böyle olmayacak” dedi. “O halde bunları silip durmayalım, biriktirelim” diye seslendim.“Nasıl?” diye çıkıştı genç kız:”Gözyaşı mı toplayacağız?”.”Bunlar bizim için çok değerli, biriktirmek iyi fikir” dedi öteki"
"Artık o bir gözyaşı kabıydı. Bu binadaki hasta yakınları dertlerini içlerine atmayacak ve gözyaşlarını bu kaba dolduracaktı. Kabın burada en uzun yatması muhtemel kişide kalmasından üsleneceği sorumluluk düşünülerek vazgeçildi.Kap, giriş kapısının üstünde asılı duran ölmüş bitki saksılarından birinin içine yerleştirilecek ve gerektiğinde kullanılacaktı. Temel amaç; acıların biriktirilmesi değil,üzüntülerin yaşamın bir parçası olduğunu görebilmek ve bunun için bir sembol yaratmaktı. Onunla birlikte anılar da birikecek ve yıllar sonra bile ayrıntısıyla hatırlanacaktı"
"O gün taşan gözyaşı kabı, vasiyetiymiş gibi yapma çiçek gömülü o saksıya döküldü. Emniyeti açısından bina içerisindeki duvarda özel bir bölüme yerleştirldi. Ve kabın üzerinde şu cümleler yazmaktaydı: “Acılarınızı bu kaba bırakın. İçeride size ihtiyacı olanlar var” "
H.MUTAFLAR
edebiyatvakti.com/yazi/gozyasi-ka...
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.