Devreleri yakmadan bitirmeyi başardım :D Kitabın yorumuna böyle bir cümleyle giriş yapmamın sebebi yorumu okutmak için taktik sadece. Uzunca yazmayı düşünüyorum çünkü. Bu kurnazca bir taktik aslında iyi bir amaca hizmet ettiğini ya da kitaba ilgi çekmek için yararlı olduğunu düşüp kendi vicdani sorgulamam da bana rahatlatıcı bir unsur olabilir. Lakin bu kurnazlık girişimi etik anlamda okuma eylemini benimsemiş kişilere karşı küçümseyici bir tabu. O zaman nasıl yapalım? Söyle başlayabiliriz. Kitap edebi anlamda harika bir betimleme kitabı, bu betimlemeler içsel sorgulamayla harika harmanlanıp okura sunulmuş. Bu nokta da Bay Polamar'ın tabular üzerinde değerlendirmeler yaptığını belirtelim. Kitabın kahramanından bahsetmemiz gerekiyor mu? hayır hayır bu merakı öldürebilecek bir davranış olur. Daha çok kitabın ağır bir dili olduğunu, olay ağırlıklı okumayı seven okurların kitaptan sıkılabileceğini, daha çok ruhsal anlamda değerlendirme yapmayı seven okurların daha çok beğeneceklerini hatta defalarca okuyabilecekleri hem deneme hem öykü hemde roman tadında bir kitap olduğunu belirtmek yeterli olur.
Bu okuduğum dokuzuncu Calvıno kitabı. Gönül rahatlığıyla söyleyebilirim edebi anlamda çok çok güzel. Yazarın ilk kitabıyla son kitabını peş peşe okumak ayrı bir tecrübe oldu benim için..
