Evet Tarık Tufan’a ara ara devam ederek 3. Kitabını da okumuş oldum. Bu seferki eseri beni şaşırttı açıkçası. Başta deneme gibi başlayan eser orta sayfalara varmadan bir romana dönüştü. Önceki incelemelerimde belirttiğim gibi her cümlesi kıymetli yazarın. Kitabın ismi Cahit Zarifoğlu’nun bir şiirinin isminden gelmekte. Kitabın içindeki cümleler o kadar anlamlı ki altını çizecek olsanız sanırım çizilmedik yer pek kalmaz.. Kısa bir kitap 125 sayfa ama inceden inceye kendini sorgulatan, kişisel gelişimi irdeleyen, arada Filistin ve Gazze halkına atıfta bulunan, itiraflarla dolu, genel olarak umutsuz, hüzünlü ve depresyonu anlatan bir eser. Ailevi sıkıntılar çeken, yalnızlıkla boğuşan, huzuru arayan bir kahramanımız var. Daha doğrusu kendi içinde kendini arayan biri. Hayatından kesitlerle bölüm bölüm oluşturulmuş bir kitap.
Eser bir çok şeyi yeniden fark ettirmeye çalışıyor. Anlatımı o kadar bizden ve samimi ki çok hoş. Ayrıca bu eserinde karakterleri birbiriyle dertleştirmiş, konuşturmuş. Farklı karakterlere de bürünebiliyor yazar. Dertleşiyor daha doğrusu sizinle.
Sonuç olarak bakarsak bu kadar övgüye rağmen diğer okuduğum iki eserinin üstüne çıkamadı. Önceki okuduklarımdan bir tık aşağıda buldum ama yine de tekrar ediyorum. Bir yerlerden başlayın Tarık Tufan okumaya. Tavsiye ederim.
" Susuşları ve istemsiz veda edişleriyle tamamlanmamış bir cümledir insan.."
