Nazım Hikmet der, susarim
Şiir ve roman. Edebiyatta kendini ifade etmenin en etkin iki yolu. Büyük şairlerimiz var, büyük romancilarimiz var. Bu iki türun her biri başlı başına büyük bir yetenek gerektirirken ,her ikisini birden zirvede yapabilmek nasıl bir şeydir? Hem siirin, hem duzyazinin , ikisinin birden hakkını verebilmek. Kimler geliyor akliniza, Dünya edebiyatinda ikisini birden zirvede yapan? 
Nazım Hikmet Ran bunlardan biri işte...
Şunu diyebilirsiniz, aramıza yeni katılanlar... Nazım romanda mı yazmış? Hem de dibine kadar. Ya da romanları , şiirlerinin gerisinde kalmış diyebilirsiniz. Bence buna da romanlarını okuduktan sonra karar verin.
Nazım Hikmet'in üç romani var. 
Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim , 
Kan Konuşmaz , 
Yeşil Elmalar . Bunların ilki bu roman. Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim . Aslında Nazım, şiirlerinde anlattığı konulari duzyaziya dökmüş. Çok fazla sapma yok dusuncelerinden. Eğlence olsun diye roman yazmamış yani simdikiler gibi. Bir derdi var, vatan adına, özgürlük adına, insanlik adına. Şiirlerindeki vatan sevgisi, sıla hasreti, köylü, işçi kardeşlerinin yaşam sıkıntıları... Ülkesini anlatıyor bir nevi. Ülkesinin insanlarıni...
Bu romanda , TKP üyesi olan Ahmet ve arkadaşlarının yaşam mücadelelerine değinmiş. Aralarında zaman geçişleri olan. Geçmiş ve gelecek zamanda köprüler kurarak. Kâh Moskova'da, kâh İzmir'de. Ya da işkence odalarında. Bir insan bir insana neden işkence eder, aklım almıyor. Nasıl bir zevk duyar, başkasınin fiziksel acısından. Ne geçer eline? İnsanlığın doğuşuyla beraber ortaya çıkan bir gerçek, işkence. Nazım Hikmet'in hayatını bilenler için, sürpriz olmayan satırlar var romanda. Ahmet ve İsmail karekterlerinin içinde olan satırlar, bizzat Nazım Hikmet'in yaşamından kesitler aslında. Kendisini roman karekterleri üzerinden anlatmış. Bir nevi biyografisinden özet geçmiş.
Mustafa Suphi... Bilenler bilir, onun nasıl öldürüldüğünü de anlatıyor. Kan dondurucu bir şekilde. Ve öldürenler... Emri verenler... Şaşıracaksınız.
Ve aşk... insan, ne kadar zorda olursa olsun, ne yaşarsa yaşasın aniden gelip vuran bir yumruk gibi. Nereden geleceği belli olmuyor bu yumruğun.
Son olarak da bir sansurden bahsedelim. Romanın sonundaki bir şiir , " emekciyim " diye başlıyor. Oysa bu şiir aslında " komünistim " diye başlıyor. Sansüre uğrayarak değişime uğramış. Sözcüğe bile tahammül yok. Komunist olanlara zaten yok. Hatırlanacağı üzere, bir aralar kendinden olmayan muhaliflere komünist denilerek yaftalarmis hükümet. Bugün başka birşey oldu bu.
Nazım Hikmet'in romanlarına daha önce gözünüz takilmadiysa , bu romanı şiddetle öneriyorum. Şimdi benim için sıra diğerlerinde olacak.
Keyifli okumalar..
··
462 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
İlk defa duyuyorum Nazım Hikmet'in romanları olduğunu.. Bilgilendirme için teşekkürler :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.