"Selam bahtsız kahramanlara!" diyor kitabın 415. sayfasında....Flaubert'e de oyle demek lazım sanıyorum. Uzun zamandır okuyanları bu kadar hızlı yıldıran, bu kadar çok yarım bırakılan bir kitap görmemiştim. Ayrıntılı ve kasvetli olmasıyla eleştirilmiş bu kitabı, Emile Zola ve Franz Kafka yere göğe sığdıramamış. Yani demem o ki ya çok seveceksiniz ya nefret edeceksiniz gibi! Ben çok sevenler kulubundenim:) Kabul ediyorum, baş karakterimiz biraz kişiliksiz olgunlaşmamış bir şahsiyet ve yaptıkları ilk bölümlerde oldukca bunaltıcı, sanki hiçbir şey yapmıyor ama yazar bize fazlaca ayrıntı vererek yapıyormuş izlenimi uyandırmaya çalışıyor gibi! Fakat ozellikle 1848 olaylari, kısa Cumhuriyet dönemini anlattığı arka planla kurguyu yedirdigi 3. bölümü bayılarak okudugumu söylemem lazım. Flaubert mahremiyete düşkünlüğü ile nam salmış bir yazar olmasına rağmen o dönemin kirini, iflasını öyle bir anlatmış ki bu kadar eleştirilmesi normal geldi bana! Her bir karakter salt o dönem degil her dönem gözümüze batan ayni insan evladı. Kimi kadınlar kadının tek vasfının cocuk bakmak oldugunu iddia ederken, kimisi proleteryanin kurtuluşunu kadın da görüyor. Kimi adam cumhuriyetin en amansız savunucusuyken bir bakıyorsunuz eline kılıç almış en masum insanları öldürüyor. Her devrin adamları yani...Bu karakterler uzerinden yapılan hiciv muazzamdi gercekten! Hukukçuların çok iyi bildikleri "Laissez faire, laissez passer" özledeyişinden tutun da zamanaşımı, medeni kanun, basin özgürlüğü, mülkiyet hakkı vb birçok hukuki mevzuya deyinmesi kitabi bambaşka bir boyuta taşımış. "Bitkin Fransa, jandarmanın çizmesi, papazın cuppesi altinda eziliyor!" diye dönemi adeta kirbacliyor. Çok çok severek okudum. Okuyacak herkese öncelikle sabırlı olmalarını sonra da kitabin keyfini cikarmalarini tavsiye ederim. Keyifli okumalar.

Duygusal EğitimGustave Flaubert · İletişim Yayınları · 2016373 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Öylesine bir okur