*Noktürn: içli, duygulu, romantik anlatımı olan, özgürce bestelenmiş müzik parçası. Piyano parçalarını tanımlamakta kullanılan şiirsel formdur. Gece müziği anlamında kullanılır. Noktürn; İtalyanca gece müziği, serenat anlamına gelen 18. yüzyılda kullanılan Notturno kelimesinden türemiştir. *İlk öykü Aşk Şarkıcısı, Venedik’te geçiyor. (unutamadığım şehir) San Marco kahvelerinde gitar çalan bir müzisyenin öyküsü. Venedik denilir de anılar canlanmaz mı? San Marco’ya gittiğimde dikkatimi çeken ilk şeyi paylaşmak istiyorum sizinle. Çoğunuzun bildiği gibi kare şeklinde bir meydan ve dört tarafı kahvelerle çevrili, turist gurupları ise ortadaki meydanda dolaşıyor. Akşamları ise durum değişiyor çünkü canlı müzik çalınıyor. Dikkat çeken ise müzik kahvelerde sıra ile çalınıyor ve oturmayan, dolaşan turist gurupları müzik çalan yerin önünde ayakta durarak dinliyor. Sıra gelip müzik çalınan kahve değiştikçe ayakta dinleyen turist topluluğu da o kahvenin önüne kayıyor. Parça bittiğinde çalan müzisyenleri tüm meydan alkışlıyor. Ne gürültü, ne ses kirliliği var, müzik dışında çıt çıkmıyor. Olanları izler ve uyum sağlarken büyük bir keyfin yanında hem kızdım hem de utanıp üzüldüm. Çünkü aklıma bizim diyarlar geldi. Bizim canlı müzik yapılan Çiçek Pasajı, Kumkapı, Kadıköy Çarşı gibi turistik yerlerimiz maalesef böyle değil. Her yerde aynı anda ayrı müzik çalınıyor, oturanlar bağıra çağıra sohbet ediyor, çatal – kaşık, servis gürültüsü ayrı. Tam bir keşmekeş, ses kirliliği, sanki bir gürültü fabrikası. Büyük bir saygısızlık. Canlı müzik dinlemenin keyfini almaya imkân yok. Siz olsanız benim gibi hem kızıp hem utanmaz mıydınız? *İkinci öykünün adı olan “Come Rain or Come Shine” adlı şarkıyı Eric Clapton’dan dinledim, muhteşemdi dinlemenizi tavsiye ederim. Tabii öyküde geçen Cheek to Cheek (Ella Fitzgerald ve Louis Armstrong), Begin The Beguine (Cole Porter), Here’s That Rainy Day (Frank Sinatra), It Never Entered My Mind (Miles Davis) adlı şarkıları dinledim. Caza doydum ( yalannn müziğe doyulur mu?). Dinlediğim son şarkı April in Paris (Ella Fitzgerald ve Louis Armstrong). Hiç ilgileri olmasa da Ella Fitzgerald ismi bana F. Scott Fitzgerald’ı hatırlattı. Zaten okuduğum öykülerde F. S. Fitzgerald öyküleri tadındaydı. Kitabı bitirip yorumunu yazarken fark ettim ki Fitzgerald’ın son okuduğum kitabı; Caz Çağı Öyküleri. *Her öyküyü anlatıp sizi yormayacağım. Bu keyfi yaşamak istiyorsanız bir zahmet kitabı alın, okuyun :))

Noktürnler - Müziğe ve Günbatımına Dair ÖykülerKazuo Ishiguro · Yapı Kredi Yayınları · 2017473 okunma

··

374 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.