Merhaba sevgili 1k kullanıcıları. Size uzun uzun Dostoyevski' nin yarım kalan eseri diye anlatmak istemiyorum çünkü diğer incelemelerde bu konuya yeterince değinmişler. Ben Varlık yayınlarından okumayı tercih ettim ve güzel bir çeviri olduğunu düşünüyorum. Şimdi geçelim romanımızaaaa. Bu dönemler Dostoyevski için çaylaklık dönemleri. Bu yüzden karışımizda büyük olmak istemiş ama olamamış zaten yarim da bırakılmış romanımsı bir eser var. Romanımsı diyorum çünkü 3 bölümden oluşan bu romanda 3 farklı hikaye var aslında. Baş kahraman aynı tabiki; küçük Anetta. Ama bölümler arası geçiş pek başarılı sayılamaz. Kitap Yefimov adlı bir gencin çok ünlü bir kemancı olma hayaliyle yanında yaşadığı Derebey' den ayrılıp yeteneğini tüm dünyaya gösterme hayaliyle başlıyor. Tabi pohpohlanan Yefimov aslında ünlü olacak kadar başarılı değil. Ama yeteneksiz de diyemeyiz. Şehre giden ve uzun yıllar sefalet içinde yaşayan Yefimov eğer küçük yeteneği üstüne gitseymis belki başarı kapısını çalabilirmiş. Daha sonra bu aylak adamın evlendiğini görüyoruz. Evlendiği kadının küçük bir kızı var. İşte burda Anetta karşımıza çıkıyor. Evlerine hiçbir katkısı olmayan üvey babasına çok büyük bir hayranlığı var Anetta'nın. Babasına olan hayranlığını 1849 yılında açıklayan bir kuram henüz yok:) Ama 1800 lerin sonlarına doğru ismini duymaya başladığımız Sigmund Freud bu komplekse Elektra Kompleksi adını veriyor. Kısaca bahsedecek olursam kız çocukların babaya olan hayranlığı ve aşkı dolayısıyla annesinin babasıyla olan ilişkini ve annesini kıskanır. Erkek çocukları için de Oidipus Kompleksi adını vermiş. Bölümün sonunda annesinin ölümünü istemesi ve öldükten sonra babasıyla kaçıp mutlu olucaklarini düşünmesi bir çok insana korkunç gelmiş olabilir. Ama 4-6 yaş arasındaki çocuklarin böyle duygulara sahip olduğunu dönemimizde kabul ediyoruz. İkinci bölüm ise başka bir evren. Burda annesinin ölümünün ardından babasıyla kaçan Anetta çok mutlu olacağını düşünürken babasının da gitmesi onu yıkıyor. Bir prensin evinin önünde bayılıyor ve prens evlatlık ediniyor. Başlarda çok içine kapanık olan Anetta, prensin kızı Katya eve gelince ona karşı içten içe hayranlığını bastıramıyor. Sonra Katya' nın da aynı duyguları beslediğini öğrenince iki çocuk çok iyi arkadaş oluyor. Tabi arkadaşlık biraz yoruma açık:) Sonrasında ailenin çocukları ayırmasiyla bu bölüm de sona eriyor. Üçüncü bölüm ' de Anetta, Prensin diğer kızının yanına veriliyor. Zamanla aralarında anne kız ilişkisi başlıyor. Prensin kızı pek mutlu bir evlilik sürdürmüyor aslında. Bu yüzden Anetta' nin evine gelmesi ona hayat neşesi veriyor. Zaten burda da yarım kalıyor kitap. Dostoyevski' nin sürgünden sonra kitabı bitirmemesi bir çok okuyucuya garip gelmiş. Ama düşününce 10 yıl süren sürgünden dönen Dostoyevski Netoçka Nezvanona' yi yazan adam değil. Onu başka bir adam yazmış gibi hissetti eminim. Belki çok yavan geldi yazdıkları. Hikayedeki kopukluk onunda dikkatini çekmiştir muhtemelen. Kitabı yarım bırakması benim açımdan çok etkileyici. Çünkü Dostoyevski okurken geçtiği her evreyi okuyabilme fırsatını tanımış bizlere. İnsancıklar' dan sonra beklentiyi karşılayamamis olmasina rağmen bu kitabı olduğu gibi yayımlamasi sadece edebi kaygısı olduğunu da gösteriyor bir yerde. Eserini tamamlayıp çok daha iyi bir roman sunabilirdi bizlere ama yapmadı. Çünkü Dostoyevski gelişimini saklamayacak kadar cesur. Benim gibi Dostoyevski' nin tüm eserlerini okumayı planlayan okuyuculara gözüm kapalı önerebilirim. Böyle bir manyaklık:) yapmak istemiyorsanız şayet okumak istemeyebilirsiniz. Psikoloji ile ilgisi olan herkesin okuması gereken eserler diye düşünüyorum. İyi ki geçtin bu dünyadan Dostoyevski...

Netoçka NezvanovaFyodor Dostoyevski · Varlık Yayınları · 20002,372 okunma

·

98 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nazlı