Kitaba adını veren '' novella'', bilime tutkun olduğu için gece gündüz çalıştığı söylenen ana karakterimizin dışarı dünyayı keşfedip aşık olmasıyla başlıyor. Dostoyevski'nin ruh hallerini enfes şekilde yansıtması bu öyküsünde de görülüyor. Fakat kitapları kadar etkileyici olduğunu söylemek de yalan olur bu uzun öykünün. Yine de sırf sizi de olayın içine çekebilen güzel ruhsal betimlemeleri için bile bence okunmalı. GERİSİ SPOİLER Öncelikle öyküde en sevdiğim karakter Yaroslav İlyiç. İnsanların kötülüğünün, dost diye bir şeyin olmadığının farkına vardığı için akıllandığı söylenen ama Ordinov'u görür görmez vazgeçemediği huylarından dolayı yelkenleri suya indirip onun kalbini kazanmaya çalışan, naif - hatta aptal- olarak nitelendirilen Yaroslav İlyiç; ne kadar da tanıdıksın :) '' Mutluluğunu devam ettirmek isteyince bazı ters gelecek şeyleri söyleyemiyorsun.'' Her ''aşık''ın düştüğü hatayı ne kadar da net söylemiş Dostoyevski. Ve tabii ki kitapta aşk diye bahsedilen şey asosyal, sıkıcı hayatı olan karakterimizin hayatında ilk kez heyecanın varlığını keşfetmesi, onu yaşaması ve kaybetmesi. Diğer taşındığı evdeki kızı '' iyi ama sıkıcı'' olarak nitelendirmesi boşuna değil. Kitap boyunca aklımda Camus' nün bana göre bütün öyküyü özetler nitelikteki şu sözü dolandı durdu: '' Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yirmi yılını verdi, her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile. Ama bir akşam kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu. İnsanların çoğu gibi canı sıkılıyordu.'' Tabii belki karakterimiz gerçekten de çok sevmiştir, aşık olmuştur Katerina'ya; tıpkı bizim de birilerine aşık olduğumuz gibi ya da belki de hepimizin toptan canı sıkılıyordur, olamaz mı?:)

Ev SahibesiFyodor Dostoyevski · Timaş Yayınları · 010,5bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeyda