Çocukluk dönemi yaşantılarının, hayatının her döneminde insanlar üzerinde etkili olduğunu savunan Psikanaliz, elbette çocuk eğitimi üzerine de belli başlı sorunları ele alarak cevaplar vermiştir. İlk olarak, çocuk eğitimi ne üzerine olmalıdır diye düşündüğümüzde, iki farklı görüşe şahit oluyoruz. Bu görüşlerden ilki çocuk eğitiminin "toplumsal uyum" odaklı olması gerektiği iken ikincisi ise "yaratıcılık" odaklı olması gerektiği oluyor. Hem topluma uyum sağlamak hem de yaratıcılığı geliştirmek mümkün müdür ya da böyle bir formül var mıdır? Genellikle bu iki seçenek arasında, gelişmiş ülkeler yaratıcılığa, diğer ülkeler ise uyuma odaklanmaktadır. Psikanaliz ise, bu iki seçeneği birlikte ele alır. Çocukları iyi şeylere uyumlu hale getirirken, yaratıcılıklarını öne çıkarıp bireyselliklerini korumayı hedefliyor. Bunun bir çatışma doğuracağı muhakkaktır, bu çatışmayı aşacak kişiler ise eğitimcilerdir. Şayet eğitimciler; fiziksel-ruhsal dengeyi kurup zıtların uyumunu sağlayabilirsek, psikanalitik eğitim gerçekleşmiş olacaktır. Birey gelişimi, tıpkı yumurtanın kendi kabuğunu kırması gibi içten bir güçle gerçekleşir. Bu güce dirimsel güç ya da yaşam gücü adını veriyoruz. Ve bu yaşam gücü tıpkı sıvılarda, gazlarda ve kedilerde olduğu gibi "yayılma" halini gösterir. Yaşamı belirleyen güdü de sanıldığı gibi korunma değil yayılma güdüsüdür. İşte bu yayılma güdüsü, gelişmeyi, daha büyük ve daha güçlü olmayı, her alanda ilerlemeyi ve genişlemeyi amaçlamaktadır. Korunma güdüsü ise, yayılamayacak durumda olanların mevcut yerlerini koruma güdüsüdür. İşte psikanalitik eğitim bu iki güdünün uyumuna odaklanarak var olanı korumayı ve yeni yerlere yayılmayı amaçlamaktadır. Umarım kitaba ilgi ve sempati duymanıza vesile olmuşumdur :)

Psikanaliz Açısından Çocuk EğitimiLouis Corman · Cem Yayınevi · 200015 okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

yy