Sanki bir basınç var Ayfer Tunç mürekkebinde ta uzay boşluğundan dünyaya etki edip sarsan... öyle bir basınç ki Dünyanın içindeki bastırılmış tüm acıları, acımasızlıkları,kendinden razı olmayan insanı kıvrandıran. Yine kendini affedemeyen insan, yine leke kabul etmeyen vicdan sancısı ve bulaştı mı o leke, dünyaya evrene sığmayan insan ruhu... İnsan kendini, kendi İÇİNDEKİ YAŞAMAK 'ı bir kere kaçırdımı bulamıyormuş bir daha. Kaybetmişligin acısı, basiretini açıyormuş gerçekleri tüm çıplaklığıyla görüyormuş; hayatı, insanın yapay basit ilişkilerini, çamurdan yaratılmışlığını ve ömür geçtikçe bataklığın kendine çekiyor oluşunu... Bu bataklıkta dini inancınızı mezhebinizi doğru kabul etmeyen, yalnızca kendi inancını doğru kabul eden zihniyetlerin akıttığı kanlar vardır. Zengin fakir sınıfları sefillik ve konforun ayrıştırıcı hırsı, acıma duygusunu yitirmiş insanın taşa dönüşmesi, bir erkegin aşkı bulamamışlığının hüsranı. Ve bir kadının kendine ne sunulursa razı olan çaresizliği, belki biraz yapıcılığı, anaçlığı. Ya da başka türlüsünü bilemeyişi. (Ben çözemedim bu şükran'ı) Ve tatmadığı merhameti şevkati buldugunda ölçüsüz sevmenin,sığınmanın kaybetmisliği!ölçüsüz sevilmenin yılgınlığı. Bir de içimiz kocaman boşluklarla doğuyoruz aslında. Anne babanın kendi doğrularıyla doldurmaya çalıştığı; evladı baştan aşağı cenneti adn gibi inşa etmeye çalışırken farkında olmadan Hâviye 'ye sürüklemişlikleri!!! Aslında demem o ki İbni Haldun'a atfedilen o cümle "coğrafya kaderdir " misali, anne babanın da kader oluşu. Neki İnsan o coğrafyaya (anne babaya) olduğu saf ham haliyle, tüm kendiliğiyle neden sığmaz, neden kabul görmez ki?!

Dünya AğrısıAyfer Tunç · Can Yayınları · 20214,092 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyte