"Başımızın üstünden
Uçup giden
Avare bir bulutun düşüncelerine dalmış
Ve sesi
Küçük bir mızrak gibi ufku baştan başa dolaşmış
O karga
Haberimizi ulaştıracaktı şehre
Biliyor herkes
Biliyor
Sen ve ben o asık suratlı pencereden
Bahçeyi görüp kopardık elmayı
O oynaş ve elin uzanamadığı daldan
Korkuyor herkes
Korkuyor ama sen ve ben
Hiç korkmadık
Tutunup suya, ışığa ve de aynaya
Demem o ki
Ne iki ismin birbirine pamuk ipliğiyle tutunması
Ne de sararmış bir defterin sayfalarında buluşması
Aslolan benim saçlarımın mutluluktan uçması
......
Herkes biliyor
Herkes biliyor
Biz ki simurgların soğuk ve sessiz düşlerinde yol bulduk
Biz ki gerçeği bahçede bulup
Adsız bir çiçeğin bakışlarında
Ve de ölümsüzlüğü sonsuzluğun ufkunda
İki güneşin bakışlarında asılı bulduk
......"
Sayfa 42 - Bahçenin FethiKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.