Neil Geaiman'ın Yokyer'den sonra okuduğum ikinci kitabıydı. Baş karakter Nobody'nin olaylara bakış açısı, evine yani mezarlığa duyduğu bağlılık, herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul edip sevmesi ve mezarlık ahalisinin Bod'a duyduğu derin sevgi beni gerçekten duygulandırdı. Bir mezarlıkta geçebilecek en tatlı hikayeydi.
