Eser, Türkiyedeki hatta dünyadaki tasavvufçuların (akademisyenlerin) referansı, Afifi ise üstatlarıdır. Öyleki, tasavvuf hakkındaki bir çok fikrin temeli Afifi’dendir lakin akademik camianın “akran hasedi” bu itirafı zorlaştırır. Dolayısıyla “aslında herkes Afifi’den beslenir ama kimse bunu açık yüreklilik ile itiraf etmez!” diyerek değerlendirmeye başlayalım. Eseri okuduğunuzda bunu kolaylık fark edeceksiniz. Tabi alana biraz hakimiyetiniz varsa. Hakimiyet demişken, bu eser alanın en kapsamlı -tasavvuf tarihi, tasavvufçu (sufi) ve tasavvufun mahiyeti bakımından- en derin ve donanımlı çalışması. Afifi’nin felsefeye olan yatkınlığı ve hakimiyeti, tasavvufi düşünceyi yahut tasavvuf felsefesini ziyadesiyle anlamasına imkan sağlamış. Üstelik bu anlayışa Afifi’nin akademik objektif tutumu da mâl olunca, eser tasavvuf felsefesinin mihenk taşı oluvermiş. Dilinin ağırlığı, alana ve klasik türkçeye olan hakimiyetinize göre değişir. Bu alanlara hakim olmayanlar için ağır denebilir ama az çok hakim olanlar rahatlıkla okuyabilirler. Eserin üslubu gayet hafif ve akıcı. Üstelik konular başlıklar altında, tarihsel gelişimi ve bu gelişimdeki sufilerin düşüncelerini sıralamak suretiyle gayet düzenli. Konular bir kaç yönle incelendiği için de geniş bir fikri yelpazeye sahip. Dahası fikri cereyanlar sadece sufilerle sınırlandırılmayıp umumi konularda kelamcıların ve feylesofların görüşlerine de yer verilmiş. Bu da eserin bir diğer zenginliği. Kısaca eser, tasavvufi felsefeyi idrak etme noktasında bir baş yapıt. Dolayısıyla her ne kadar ters istikametten gelmiş bir okuyucu olsakta; biz, tasavvuf klasiklerinden önce bu eserin okunmasını tavsiye ediyoruz. Keyifli okumalar.

TasavvufEbu'l-Ala Afifi · İz Yayınları · 200451 okunma

·

1 artı 1'leme

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammet İkbâl