Neil Gaiman bu romana hikaye olarak başlamış ama hikaye büyümüş, gelişmiş ve masalsı öğeleri barındıran fantastik bir romana dönüşmüş.
Yazarın okuduğum ikinci kitabı Yolun Sonundaki Okyanus. Kitap kahramanımızın cenaze nedeniyle çocukluğunun geçtiği kasabaya gitmesi ve yedi yaşına dair olan anılarını hatırlaması ile başlıyor. Yazarın anlatım dili çok başarılıydı. Fantastik kitapları sevmeyen ve kafamda o dünyayı bir türlü canlandıramayan bana bile gerek tasvirleriyle gerekse üslubu ile bu kitabı sevdirdi.
Başlangıçta su gibi akan ama sonlara doğru tekdüze hale gelen bir hikayeydi anlatılanlar. Bunun için hızlıca okumaya başladığım ama biraz geç bitirdiğim bir kitap oldu. Çünkü olaylar sona doğru biraz karmaşık hale geliyor ve fantastik de olsa "Yok artık" halini alıyor bana göre.
Yıldız Tozu'nu da okumuştum ben Neil Gaiman'dan o kitabın da sonunu sevmemistim çünkü film halinin sonu gönlüme taht kurmuştu. :) Ben sonunu sevemedim ama kitap anlatım dili ile, yazarın kıvrak zekası ve bizi tanık ettiği fantastik dünya ile kendisini güzel bir şekilde okutur, tavsiye ederim. Ama şöyle de bir şey var bu kitabı rahatça okumak için zamanınızın bol ve kafanızın rahat olduğu bir dönemde okumanızı tavsiye ederim çünkü kitap biraz karmaşık ve olaylı.
