O konuşmada demiştim ki: "İnsana hüzün de lâzım. Ağlamak gülmek gibidir. Zaten ağlamayı bilmeyen gülmeyi beceremez! İlle de bir sebep aramayın hüznüme, varsayın ki bugün hüzünlenme hakkımı kullanıyorum. Belki yıllar yordu beni, belki yollar yordu; yaşadıklarımla bir türlü yaşayamadıklarım el ele verip yüreğime abandılar. Yürek yorgunuyum.
Sayfa 156Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.