Agatha Christie'nin 1936'da yayımlanan kitabı. İsmiyle müsemma, briç oynanırken işlenen bir cinayetin çözülmesini konu alıyor. Yine çözülmesi zor, esrarengiz bir olay. Tasvire betimlemeye, gereksiz konuşmalara yer vermemesi Agatha Christie romanlarını çok daha çekici ve akıcı kılıyor. Cinayetin, maktulün planıyla gerçekleşmesi, olayı daha da enteresan bir hale getiriyor Devamı spoiler. Uzun süre en büyük şüpheli doktordu. Sırf bu yüzden katil doktor olamaz diye düşünsek bile mesleği ve geçmişi düşünülünce çok göze batıyordu. Yani katil, tahmin edilebilir bir karakter çıktı. Her ne kadar "bu hançerle kadınlar da çok kolay öldürebilir" diye gözümüze sokmaya çalışsalar da en az şüpheli olanlar kadınlardı. Dedektifin, genç kızın eve girdiğini görüp ondan şüphelenmeden intihar olduğunu düşünmesi okuyucuyu çıldırtacak cinstendi. Neyse ki uzun sürmedi bu durum. Romanda bütün soruların cevaplanması çok güzel, ancak Meredith'in o eve neden gittiğini bilmiyoruz. Havada kaldı. Agatha Christie'nin romana bir polisiye roman yazarı karakteri koyması ve bu karakterin mesleki bilgileri açık açık konuşması çok hoş olmuş. Ayrıca bu karakterin de kadın olması, Agatha Christie'nin yer yer kendini konuşturduğunu düşünmemiz için yeterli oluyor. Oliver üzerinden sık sık özgönderimsel metinler aktarmış. Yazarın, yazar üzerinden polisiye ile ilgili ilk göze çarpan pasajlarından biri de şöyle hatta: “Aslında gerçek beni hiç ilgilendirmez. Artık kimsenin gerçeğe önem verdiği yok. Bir muhabir tutuyor yirmi iki yaşındaki güzel bir kızın denize baktıktan ve sevgili kurt köpeği Bob'u öptükten sonra hava gazını açarak intihar ettiğini yazıyor. Oysa kız yirmi altı yaşındadır. Odası denize bakmıyordur. Köpeği ise Bonnie adlı bir seterdir. Ama kimse bunun üzerinde durmaz. Bir gazeteci bunu yapabildiğine göre, ben polislerin rütbelerini birbirine karıştırmışım ne çıkar? Asıl önemli olan romanda çok kimsenin ölmesidir. Eğer hikaye iç sıkıcı bir hal almaya başlarsa, biraz daha kan herkesi keyiflendirir. Biri tam bir şey açıklayacaktır. Katil onu hemen öldürüverir. Okuyucular bundan daima hoşlanırlar. Bütün romanlarımda bu vardır. Tabii ben bunlara değişik bir yöntem vermeyi başarırım. Okuyucuların sevdiği diğer bir şey de izi kalmayan zehirdir. Sonra ahmak polis müfettişleri. Mahzene kapatılan ve içeriye ya gaz ya da su verilerek öldürülmeye çalışılan kızlar. Aslında pek zahmetli bir cinayet yöntemidir bu. Okuyucular sayıları üçten yediye kadar değişen haydutla tek başına dövüşen bir kahramana da bayılırlar. Şimdiye kadar otuz iki roman yazdım. Aslında Mösyö Poirot'nun da fark ettiği gibi bunların hepsi de birbirinin aynıydı. Fakat kimse bu gerçeği görmedi. Bu kadar kitaptan sonra pişmanlık duyduğum bir tek şey var.”

Briç Masasında CinayetAgatha Christie · Altın Kitaplar · 20202,460 okunma

·

455 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahadır