Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak,
En çabuk unuttuğumuz șeydir, ne yapsak.
Tutku bitti mi, istem de biter gider,
Atesli sevinçler de kederler de
Yeminleri yakarlar kendileriyle birlikte
Sevincin en coștuğu yerde dert en çok yerinir,
Bir dokunmada dert sevince döner, sevinç dertlenir.
Madem bu dünya bile yok olacak bir gün
Sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
Sevgi mi kaderi kovalar, kader mi sevgiyi?
Daha kimseler çözmedi bu bilmeceyi.