“Şimdi musikinin hazzı, şimdi soylu şiirlerin verdiği zevk, şevk, inşirah… Ama kalbime bir söz düştüğünde, bir rebap titreyip bir ney ürperdiğinde gözlerim dolup nefeslerim sıklaşınca, başım dumanlanıp ruhumu alevler sarınca dudaklarım kıpırdıyor ve arasından sen… Senin adın. Ölmek kalp sızısının sonu olabilir belki ama ölünce ne olacak? Ah bilinmez karanlık!”