HKübra
@hkubrah
“𝖲𝖾𝗇, 𝗄𝖾𝗇𝖽𝗂𝗌𝗂𝗇𝗂 𝗄𝗈𝗉𝖺𝗋𝖺𝗇 𝖾𝗅𝖽𝖾;
𝗄𝗈𝗄𝗎𝗌𝗎𝗇𝗎 𝖻ı𝗋𝖺𝗄𝖺𝗇 ç𝗂ç𝖾𝗄 𝗀𝗂𝖻𝗂 𝗈𝗅.”
𝘏𝘻.𝘈𝘭𝘪
Öğrenci
Gökyüzün’de..
22 Mayıs
439 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
'İçimizin bunca dağıttığını günün sonunda bu cümle topluyor;
'herkes gitse de Allah yerli yerinde'
كُلّ مَنْ فِي الغُرفَةِ لاحظَ وُقُوعَ الكَأْس، و لَمْ يُلاحِظ أَحدٌ مُطْلَقـًا رَجْفَةُ يَدَاي.
”Herkes bardağın elimden düşüşünü fark etti, ama hiç kimse elimin titreyişini farketmedi.”
Okur Takip Önerileri
•”İbrahim Tenekeci’nin ‘zor tutuyorum kendimi dökülmemek için’ dediği saatlerdeyiz...”
İbrahim Tenekeci
“Her gece yatmadan önce, penceremden dışarı bakıyorum ve orman perisinin gerçekten burada oturup pınarı ayna gibi kullanarak lülelerini tarayıp taramadığını merak ediyorum.
Bazen sabah çiyde onun ayak izlerini arıyorum.
Oh, Diana, orman perisine olan inancından vazgeçme !”
Yeşilin Kızı Anne 1
• Çocuk, dizi kanasa da büyüdüğü sokağı unutmaz. İnsan, kendini yaralayanı nasıl unutsun.
Direnmeyi bıraktım ya da çoktan kabullendim belki de... İnsan hiç kendine kırılır mı? desem,
içim ‘Estağfurullah paramparçayım’ diyecekmiş gibi. Artık kendi sesime yabancı, gölgeme küs, yüzüme yalancıyım.
İçim bi garip...
“Kalbini okuyamadığın kimsenin satırlarını okuyamayacaksın.”
Bakacaksın insanlara.
Gülüyorlar, ağlıyorlar, bazıları hiç bir tepki vermiyor. İçine bir merak düşecek. "O kız neden gülüyor?" diyeceksin. Düşüneceksin. İleride oturmuş ağlayan küçük çocuğu göreceksin. Bu sefer "O çocuk neden ağlıyor?" diye soracaksın kendine. İstemsizce olacak bunların hepsi. Aynanın karşısında kendi yüzündeki ifadesizliği gördüğünde başka insanların yüzündeki ifadeleri izlemeye dalacaksın. Bu seferde kendine soracaksın.
"Nasıl gülüp ağlayabiliyorlar?"
Kendi içindeki çıkmazdan çıkamazken başka insanların sorunlarında kendini kaybedeceksin. Hayat bu işte. Kalbini okuyamadığın kimsenin satırlarını okuyamayacaksın.
Öylece seyre dalacaksın hayatı.
“Çöken bir kentin ortasında yapayalnız kalmışım da kendimden başka tutunacak dalım yokmuş gibi.”
“Bir şeylerin içinden akıp gidiyorum.
Hikâyelere şâhit oluyorum ama içlerinde kalamıyorum. Bir ânlığına oradayım, hemen sonra yokum.
Köksüzüm.
İlk rüzgarda uçuverecek kadar bağlı değilim hiçbir şeye.”
'Kırıp dökmeye gerek yokmuş, sessizce kabullenip devam etmeyi öğrenmek gerekirmiş. olmuyorsa zorlamanın anlamı yokmuş. tek taraflı çabayla insan ilişkisi yürümezmiş. bazı şeyler o an anlamlıymış, kaçırınca geriye dönmek imkansızmış ve zaman ayırmak çok kıymetliymiş, öğrendim.'