Gülhane Parkındayım, ama ceviz ağacı değilim.
Ağırlık birimidir insan
Akşam olunca.
Bizler misafiriz ve dünya
Misafir terlikleri...
Kendine gel diyorsun, gelsem olmaz mı sana.
A benim
Oğulotu bitmeyen topraklarda
Şaşırıp kalan kalbim
Senin Türkçen yok mu, anlatıyorum işte
Bir kuş musun ki ürkmek için bahane
Arayıp duruyorsun.
“Ne kadar maharetli olursak olalım, anlamak istemeyene bir şey anlatma imkânımız yoktur. Geriye sadece yorgunluk ve pişmanlık kalır.”
İbrahim Tenekeci
"Konmak, uçmaktan zordur. Uçtuktan sonra bir daha konamayan insanların nasıl ziyan olup gittiğine yıllardır şahitlik ediyoruz. Kim bilir nerede, ne hâldeler? Kendilerinden haber alınamıyor. Büyüklük, kâinatta zerre olan insana mahsus değildir."
İbrahim Tenekeci
gülüyor, tamamlanıyor evimin her eksiği.
insanlık öldükçe nüfus artıyor.
sen böyle güzelken bana söz düşmez.
bakma şiirler yazdığıma.
hiçbir şeyi tek başına yeme
diyen sahabenin sözünü
karıncalar tutuyor ancak.
insan olmanın verdiği güzellik
soluyor durmadan, bir bak.
insanın hükmü gitmeye geçer
kimsin sen, kimlerdensin, ey zaman?
bir dert seç bana, üzüleyim.