Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum...
Annem döşeği düşündüğü, kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum.
Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum. Düşünmedi annem, düşünemedi, düşünemezdi de. Çünkü o zamanlar çocuk çoktu, ev eşyası yoktu.Haliyle eşyalar daha kıymetliydi. Çocukların haysiyeti, değeri yoktu.
...Şimdi evlerde çocuk sayısı az, bir veya iki. Eşya çok. Peki, çocukların değeri var mı bilmiyorum?..
Annem döşeği düşündüğü, kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum.
Annem döşeği düşündüğü, kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum.