4 dakikamı isteyen sevgili hocam, dört dakikam ile birlikte çok sevdiğim uykumun birazını geceden birazını ise sabah uykumdan aldınız. İçimdeki uyuyan güzeli uyandırdığınız için teşekkür ederim… 
Alişan Kapaklıkaya
Buz gibi bir havada içinizi ısıtabilecek sıcacık, samimi, bir kitap.
Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı,
annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim,
annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum.
Büyütemediğiniz bütün çocuklar, görünüşte yetişkin olan ölülerin içinde hala yaşıyor ve asla büyüyüp yetişkin olamıyor...
Evladınızın içindeki, çocuğu öldürmeden önce bir düşünün..
Aileler genellikle şunları söylüyor: Yemedik yediriyoruz, içmedik içiriyoruz, giymedik giydiriyoruz. Peki, hiç sevgi görmedik, gösteriyoruz diyene rastladınız mı? Ben rastlamadım da!..
Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum. Düşünmedi annem, düşünemedi, düşünemezdi de. Çünkü o zamanlar çocuk çoktu, ev eşyası yoktu. Haliyle eşyalar daha kıymetliydi.
İçindeki Uyuyan Güzeli Uyandır Alişan Kapaklıkaya
Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum...
Annem döşeği düşündüğü, kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum.
Annem döşeği düşündüğü kadar beni düşünseydi kendime güvenim daha da artardı, annem döşeği koruduğu kadar beni korusaydı kendimi daha çok önemserdim, annem döşeği yıkayıp kuruttuğu kadar içimdeki olumsuzlukları yıkasaydı ben daha temiz, kendimle daha barışık bir insan olurdum. Düşünmedi annem, düşünemedi, düşünemezdi de. Çünkü o zamanlar çocuk çoktu, ev eşyası yoktu.Haliyle eşyalar daha kıymetliydi. Çocukların haysiyeti, değeri yoktu.
...Şimdi evlerde çocuk sayısı az, bir veya iki. Eşya çok. Peki, çocukların değeri var mı bilmiyorum?..