Akbabalar gökyüzünde tembel tembel dolanıyorlardı. Taze etin habercisiydi bu siyah kanatlı kuşlar. Ölüler, Doğa Ana'nın gözünden kaçmazdı. Çürümeye yüz tutan etin kokusu kara sinekleri, böcekleri, kargaları ve kemirgenleri başına topluyordu. Ölümün cömertliğine sığınıyordu hepsi..