Acı garip bir şekilde ruhumu temizliyordu. Korkutucu olan boşluktur, ruhumu kapamaya başlamıştı. Normal olmak için yıllarını veren yanım düğmenin yerini bulmuş, kapatmak için tetikte bekliyordu. Sedat'ı nasıl ittiğini hatırlıyorum. " Bas şu düğmeye!" diye bağırdım içimdeki Duygu'yla! Ve hoşgeldin boşluk! Boşluğun ardı hiçlik!
Sayfa 45