Hani ölüm? Ne ölümü? Hiç korku yoktu!
Çünkü ölüm de yoktu. Ölüm yerine ışık vardı.
"Acılar nasıl gitgide ağırlaşıyorsa bütün hayat da böylece hep kötüleyerek gidiyor..." diye düşünüyordu.
"İş ne körbağırsakta, ne de böbrekte; hayat ve ölümde... Öyle ya. Bir hayat vardı; şimdi de gidiyor... Gidiyor ve onu tutmak elimde değil...
Yakın bir dostun ölümünü duyan herkesin hissettiği gibi, ölenin kendisi değil de başkası olması sevincini uyandırmıştı.
Çünkü kadın gerçeği söylemeye başlarsa erkeğin aynadaki görüntüsü küçülmeye başlar; yaşam karşısındaki uyumluluğu yok olur. Erkek sabah kahvaltısında ve akşam yemeğinde kendini gerçek boyutlarının en az iki katında göremezse, kararlar vermeyi, yerlileri uygarlaştırmayı, yasalar koymayı, kitaplar yazmayı, özenle giyinip yemekli toplantılarda konuşmalar yapmayı nasıl sürdürecektir?
Kendine Ait Bir Oda (Virginia Woolf)Kitabı okudu
İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak deği kötülük yapacak cevheri içinde taşımama demektir. Bende bu ena cevher fazla miktarda mevcutmuş Belki herkeste var... Fakat insan olan onu söküp atmasını, yahut boğmasını biliyor.
İçimizdeki Şeytan (Sabahattin Ali)Kitabı okudu
Hiçbir şey yazmamış olsaydı bile, tüm öteki suçları da içeren temel suçu işlemişti. Buna düşüncesuçu diyorlardı. Düşüncesuçu sonsuza dek gizlenebilecek bir şey değildi. Onları bir süre, hatta yıllarca atlatabilirdiniz, ama eninde sonunda ensenize yapışırlardı. Böyle işler hep geceleri yapılırdı; tutuklamalar her zaman geceleyin gerçekleşirdi. Ansızın irkilerek uyanmak, hoyrat bir elin omzunu sarsması, gözlerinize tutulan ışıklar, yatağı çevreleyen acımasız yüzler...
1984 (George Orwell)Kitabı okudu
Aydın olmak demek, modaya uygun elbise, şapka ve kolalı gömlek giyinmek demek değildir. Aydın kesim halkın beyni konumundadır. Halkımız sizi iyi bir eğitim aldıktan sonra yüksek gelirler elde edesiniz, geceleri eğlenesiniz diye sizi o konuma getirmemiştir. Böyle olanlar gerçek aydınlar olamazlar. Onlar yozlaşmışlardır.
Beyaz Zambaklar Ülkesinde (Gregory Petrov)Kitabı okudu
Sessizlik... Çünkü geçmiş bir insanı kuran değil, yıkan şeydir. Daha doğrusu bir yandan kurarken bir yandan yıkar. Hep bir savaş hali... Kapısız penceresiz binalar, devrilmiş sokak lambaları, yerlerinden fırlamış kaldırım taşları, bir enkaz olarak insan hayatı. Evet, büyüyemedik ama çocuk da kalamadı. Bir enkazız yalnızca.
Seyrek Yağmur (Barış Bıçakçı)Kitabı okudu
"...Bir ölüm yürüyüşü romantik değildir
oysa... Annesinin kollarında, annesi yürürken kapanmayacak gözlerle sarsılarak
gökyüzüne bakan katılaşmış bebek hakkında şiir yazamamazsınız. Karısının ölü bedenini yere koyarak geceleri birlikte yatan ve sabah yeniden omzuna alan-ve
en büyük oğluna, en küçüğün bedenini taşımasını söyleyen-babanın şarkısını söyleyemezsiniz. Ve bakamazsınız... Sözünü edemezsiniz... Ağlayamazsınız... Dağları hatırlayamazsınız. Bu güzel bir şarkı olmazdı..."
Küçük Ağaç'ın Eğitimi (Forrest Carter)Kitabı okudu