“Gönül yordamıyla fethedilecek nice gönüllerin bulunduğuna inandığım bir dünya. “
Öğretmen… bir yüreği filizlendiren de o, yok eden de. Bir bakışı derinleştiren de o, söndüren de…
Kalplere dokunmanın artık mümkün olmadığı, duyguların yitirildiği şu dünyada belki de son kırık umutlar öğretmenlere atfediliyor. O umudu hak etmek için ödenmiş bedellerle dolu bu kitap. Hayallerini küçük bedeninin ücra köşelerinde saklamak zorunda kalanlarla, karanfil kokulu bir elin dokunmasını bekleyen çocuklarla ve vefayı hak eden öğretmenlerle dolu.
Ne çok talibi var artık değil mi öğretmenliğin?
Basite indirgenmiş bir memuriyet, ‘hiçbir şey olmazsam öğretmen olurum’ cümlesiyle kirlenmiş bir zihniyet… Kavramların anlamını yitirdiğini bir kez daha anlıyorum. Fedakarlıktan yoksun hislerimizle kaç tane yüreğe dokunabileceğiz? Ya hiçbir tohum ekemezsek, ya eksek de yeşertemezsek, bunlara ne kadar üzülebileceğiz? En düşük puanlarla bile bu mesleğe talip olanlarla fakülteleri daha ne kadar dolduracağız?
Yanıtlayamadığım tüm sorularımı da sığdırdım bu kitaba. Atandığımda cevap bulmayı umarak…
“Biz psikolojik danışmanız, öğretmen kavramı bize göre değil” diyen tüm meslektaşlarıma inat; iyi ki öğretmenim diyorum, iyi ki rehber öğretmenim. Sorunlarını çözemeyeceğim, ama koşulsuzca dinleyip anlayacağım öğrencilerime kavuşmanın hayaliyle avunuyorum. Bu zorlu sürecimde bana ilaç gibi gelen bu kitap hediyesi için 
Serhat ‘ a şükranlarımı sunuyorum.
Tüm öğretmenler iyi ki var ❀
