Felsefeyi kendine bir deva bulmak için kullanan kişinin ruhu geniştir, güven doludur, erişilmez yüceliktedir; kendisine yaklaştıkça kişiyi daha ulu kılar.
Çevreye güven duyma ile kendine güven birbirinden farklı olgular değildir. İnsan kendisine güvenirse, diğer kişilerden de korkmaz; diğer insanlardan korkan biri ise çaresizlik duyguları yaşar. Bir insanın kendine güvenmesi çocukluk yıllarında çevresine duyduğu güvenle başlar. Bu duyguyu sonradan, kendinden elde edebilmesi oldukça güçtür.
Hubris Sendromu
Hubris Sendromu
Hubris sendromu olan kişilerde aşağıdaki davranış özellikleri görülür :
Gerçeklik algısı zayıf ya da kopmuştur.
Kişisel imajını devamlı geliştirme eğiliminde bulunur.
"Ben de mimar olmak istiyorum. Çok mu zor? Yani çizmek?"
"Olma."
"Ama neden?"
"Zor. Hiçbir şeyi beğenmiyorlar."
"Peki, sen niye bırakmıyorsun?"
"Çünkü bu hayatta zor olmayan hiçbir şey yok ve ben başladığım
işi yarım bırakmam."
"Bana niye olma diyorsun o zaman?"
"Ol."
"Güven kendine biraz, kız çocuğu. Benim söylediğimin ne önemi var? Denemeden hiçbir şeyi bilemeyeceksin."
Geberiyorum ve ağlıyorum
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip kimsesiz biriydin bu
Martin'in kendine güveni tamdı ama kendine yalnızca kendisi güven duruyordu.
Sayfa 137Kitabı okuyor
İnsanların değerini bilmen şart değil, kendi değerini bil yeter. Aynaya baktığında kendine güven. Uzun süre bak kendine, düşün ve bak.
Sonra tekrar bak.
Tekrar bak.
Ne kadar gerçek olduğunu gör.
Ne kadar tek başına olduğunu gör.
Tam gözlerinin içine bak.
Kimsenin gözlerinin içine bakamazsın öyle.
Kendi gözlerinin içine bak. Uzun uzun bak.
Gör kendini, kendi gerçeğini.
Sen varsın, ötesi yok aslında.
Sadece sen. Sadece sen.
Yaşamın birinci yılında insanın çevresine karşı geliştirdiği güven ya da güvensizlik duygularının temeli dağıtılır. [...] insan kendisine güvenirse, diğer kişilerden de korkmaz; diğer insanlardan korkan biriyse çaresizlik duyguları yaşar. Bir insanın kendine güvenmesi çocukluk yıllarında çevresine duyduğu güvenle başlar. Bu duyguyu sonradan, kendinden elde edebilmesi oldukça güçtür.
Sayfa 34 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Oysa hep bilirsiniz nedir
Ölümlülerin başını yiyen:
Kendine fazla güven.
Sayfa 63Kitabı okudu
☆☆☆
Oysa hep bilirsiniz nedir,
Ölümlülerin başını yiyen:
Kendine fazla güven.
☆☆☆
Sen, sakın, ortalığı kaplayan gürültü sebebiyle moralini bozma. Diren. Gül ve geç bu patırtı ve şamataya. Bu patırtı ve şamatalar, insan önünde eğilip, sözde, Tanrı'ya isyan edenlerin kaçışırken çıkardıkları sesler, alçalış patırtı ve şamatasıdır. Eğer ruhları gerçek bir inanç ve güven içinde olsaydı, bu tanrısızlar, tanrıtanımazlar, böylesine şamata etmezlerdi. Kendine güvenen kişinin patırtıya, gürültüye ihtiyacı yoktur. O, dağlar gibi sakin durur. Kuru gürültüyü öbürlerine bırakır. İnkârcılar, aslında kendilerine güvenmedikleri için böyle gürültü ederler. Çünkü böylece kendilerine güvendiklerini göstermek isterler. Daha doğrusu, kendilerine olan güvensizliklerini gizlemek, gözlerden saklamak isterler. Eğer gürültü edip işi şamataya getirmezlerse, kendilerine olan güvensizliklerinin çırçıplak ortaya çıkacağından korkarlar...
