Muhabbet kelimesinin kökü olan habbe tohum anlamına gelir. Tohum uygun zemine düşer ve uygun şartlarla karşılaşırsa büyür, meyve verir ve herkesin istifade ettiği bir ürün olur. Aşk ise sarmaşık kelimesi ile aynı kökten gelir. Sarmaşık nasıl kendisinden başkasını tanımazsa aşk da muhatabını tüketir, kendinde kilitler.
Gönül ferman dinlemez, denmiştir. Gönül nereye akarsa ayak da mecburen oraya gider. Buna engel olacak yegâne güç akıl gücüdür ama o da çok zaman gönlün aktığı yere tabi olur.