İnsan bazen uzaklarda aradıklarını, burnunun ucundayken göremez. Mutluluklar, yanaklarını sıyıran rüzgarlar gibi ıskalar insanı, o yağmurlardan kaçarken. Oysa her yağmur, gökkuşağını da yanında getirir.
Önce fikrin düşer, boğar gecemi sorulara
Hiç mi gelmez içinden huzur;
Ne gerek var bu kavgalara?
Affetmek aşkın içinde var,
Gururum gardını kollar,
Gururum delik deşik sana...
Feridun Düzağaç (Çok Âşık)